“Tanrıların sırlarına vakıf oldu. İnsanların yücelmesi için yaşadı. İnsanların ölmemesi için öldü.”

Marconi tuhaf ölümünün ardından birçok soruyu geride bırakmış, arkasından o dönemdeki Papa bu sözleri söylemiş…

Radyonun insanlar için çok şey ifade ettiği yıllarda yaşadım çocukluğumu. Taşrada aydınlanmanın da bir yolu olan radyo yayınları haber verir, eğlendirir, düşündürür araştırmaya sevk ederdi.

Çocuk saati programının bir köşesinde yarışma düzenlenir, çocukları incelemeye yönlendirecek sorular seçilirdi. Özenle hazırlanmış bilinçli sorulardan oluşan bu yarışmalardan bazılarında ben de cevap hazırlamış postaya vermiştim. O bildiğiniz pul tadını ilk kez o vakit almıştım.
Soru radyonun mucidi kimdir şeklinde idi bilenler arasında çekilen kura sonucu bazı çocuklar kitap kazanacaktı. Evdeki Meydan Larousse L harfine kadar olduğundan kütüphaneye gitmem gerekmişti. Biraz zorlanınca kara kolluklu memur yardımcı olmuş aslında o kadar korkutucu olmadığını da ispat etmişti.

Cevap zarfına özenle yerleştirilmiş üstüne benim adım yazılmıştı. Pulu benim dudağımdan geçmiş kendi ellerimle kutuya atılmış o zarf umutla İzmir’e yola çıkmıştı.

Atatürk’ten büyük olması garip gelmişti bana önceleri o kadar eski miydi bu buluş, İrlandalı kanı taşıyan bir İtalyan’mış. Ailesi çok zengin olduğundan tüm araştırmalarını rahatlıkla yapmış. Telsizi de o bulmuş…

Acaba hangi kitabı hediye edecekler diye düşünmeye başlamıştım, o yaşlarda kaybetmeyi pek sevmiyor insan hele bu denli uğraştıktan sonra…

Alice Harikalar Diyarında bir önceki haftanın armağanıydı en az onun kadar etkili bir şey bekliyordum…

Bir dönem İngiltere kabul etmiş Marconi’yi çok başarılı olunca İtalya hükumeti geri çağırmış gel ülkende yap çalışmalarını diye. Gidip gelmiş yıllarca Nobel ödülünü almış doymamış icatlara yenilerini arayıp durmuş.

Okuldan döndüğümde kapıda annem beni elinde bir paket gülerek bekliyordu.
_Sana gelmiş dedi.

Hayatımda aldığım ilk postayı büyük bir özen ile açtım, dış paketi bile bir zarar görmedi.

Küçük Prens o gün benim için bir şey ifade etmemişti bu yüzden biraz burun kıvırarak da olsa okumaya başlamıştım. Ne bileyim o ana kadar okuduğum en güzel kitap olacağını…



Marconi bir icadı yüzünden bunalıma girmiş. İnsanları tedavi edeyim derken öldüren ışın yüzünden önce makineyi bozmuş bilgileri yok etmiş en son da intihar etmiş. Bunu öğrenmem hiç hoşuma gitmemişti. Kafam iyice karışmıştı. Ölüm ışını ne demek anlamıyordum…

Kitabı çok sevdim. 3 Haziran 1980 den gelen bu hediyeyi yine bir 3 Haziran günü anmak istedim.

03.06.14

Nadir