bu günün de güneşi battı...yine karanlıktayız..doğarmı birdaha bilmem ki...kim bilir bilirmiyiz..
evet ne zamandan bu dönya döner bilirmiyiz..hep böylemi olacak.sen hep öylemi kalacaksın...
kim cesedimizi sever..kimler sevmediki..canlıyken o çürüyen ceset çok öpülmek isterdi..öyle değilmiydi..
öyleyse niye öpmek istiyen dudaklar seni öyle gömüyor toprağa..evet cesedin seviliyordu canlı iken...
şimdiyse çürüyor...çürüyor o mübarek toprakta..kimler sever bizi bizden başka...
evet yalnızsın yaradandan başka..baban dahi doğmadan önce tanımazdı seni..annen senin ismini bile bilmiyordu..
seni doğurmak içinmi evlenmişler..inan kimse kimsenin umrunda bile değil..seni doğuracaklarını tahmin bile etmezlerdi...
ama birisinin doğacağını tahmin edebiliyorlardı...inan ki hiçbirşey bilmem..
ben bu rüzgar nerden nereye esiyor diye merak ediyorum..çünkü rüzgar beni de içine almış...ben nerden bileyim
yolumuz nerelerden geçer..inan güneş çoktan battı.herşeyi içne saklıyor bu
karanlık...aşk aydınlatıyor..aşk aydınlatıyor..aşka gel..sev daha çok sev..utanmadan sev...gurur yok..gururu at..kimler seni
istediğin gibi anladı..kimler senin onu sevdiğin için onuda sevdi..inan bende sadece ismimi zor öğrendim..ama arıyorum..
elimde aşk var..aydınlatıyor görmek istediğim yerleri..bakıyorum çukurlar uçurum olmuş..döşen kalkamz birdaha...
inan başım dönüyor döştüm döşecem diyorum..zor tutuyorum kendimi..bazen biryerleri aşk bile aydınlatmıyor...
inan kendimi bile göremiyorum..o derece ışığa aşk muhtaç...tuttu ışığı emiyor..kaybetiriyor o pis karanlık ışığı içine..
hemde utanmadan..evet ben seni anlamaya çalışıyorum..affet ..anlıyamıyorum çoğu zaman..kimler kendini tanıdıki
birde başkaları tanısın..bizler kendimizi tanıyamıyorsak başakaları hiç tanımaz..ama seni tanımaya çalışıyorum..
seni çok merak ediyorum..bakalım neler ekiyorsun...inan seni arıyorum ama sanki gittikçe kendime yaklaşıyorum...
gittikçe kendimi görebiliyorum ...inan çoğu zaman seni döşünüyorum...seni çok düşünüyorum..
çok düşünüyorum..beni düşündürüyorsun..ve öyce kenm döşündükçe kendime yaklaşıyorum..ama utanmıyorum..
seni sevdiğim içinmi utanayım....sen varken nasıl şiir yazmazlar aşkına..
kendini aramazlarla nasıl övünüyorsun şaşırıyorum..ben olsam utanırdım..yoksa makyajın veriminimi gösterdi..
belkide parasını çıkardı...kim kimi bilirki...inan neler ekiyorsun diye çok merak ediyorum..
hemde utanmadan döşünüyorum..niye seviyorum diyemi utanam...kendini aramazlar kapımı çalmasınlar...onlar benim başımı
döndürmekteler..beni itiyorlar çukurlara uçurumlara bazan düşmekten korkuyorum seni belki birdaha sevmiyeyim diye..
...inan senin beni sevip sevmemenn umrumda bile değil..sen sevsen ne olur sevmesen ne olur..
ama ben aşıksam çok şey olur benim için...dönyama bi tatlı koku..biraz renk birazda can gelir..ve daha çok anlamlaşır
hayatım...daha çok kendime gelirim...daha çok sevmem gerekiyor seni..inan senin gerçeğin beş para bile etmez..sen kimsin..
bir adım bile yaklaşmadın kendine..daha sen ne tür birşey istersin..evet ben utanmıyorum çünkü utanacak birşey yapmadım..
öyle bilme beni..kimsem onu anlamaya çalış..tamam bağırmadan konuş...evet bende bazen öfkeleniyorum niçin
..ama aklımı başıma alıyorum ve şunu düşünüyorum..kendimi anlıyamadan niye başkalarından anlaşılmayı bekliyem
ki.benim başka bir dönyam var..senin orda olmanı çok isterdim bir zamanlar.ve şunu anlıya bildim .hayalin gerçeğinden
daha güzel..seni istediğim şekilde boyadım..çok daha anlayışlısın o dönyamda..ellerinde hep gülleri taşırsın..ve en güzel
kelimeler dudaklarından bal gibi akıyor..sen çok seviliyorsun orda.hemde daha güzelsin..beni bana bırak..karışma seni daha da
güzelleştireyim..inanki ben inanılmazım..sen bilirsin deli kız..dönya işte böyle döner..sen ben olamaz..ikimizde istesek olmaz
..çünkü bu sersem dönya nasıl döndüğünü dahi bilmiyor...burası bizim aşkımızı kaldıramaz..yaşasan kendi dönyanda yaşa aşkı..
öyle daha güzel renklerden boyarsın...ister sevgilin pembe güzleri olsan...çok seversen renklerin daha çok canlanır
..inan ilk günki gibi değilsin artık dönyamda...gittikçe güzelleşiyorsun...sendenden uzaklaşıyor..gerçeğinden çok uzaklara
gitti...seni görünce renklerim soluyor..çok uzaktasın ondan..inan utanmıyorum..sevdiğimden mi utanam..sen kendini aramazlarla
oyna..inan sevip sevmemen umrumda bile değil...hayalimi benden alamazsın ki..yeterki
gözlerime görünme....evet gözler..beni deli ediyor senin gözlerin..ama ne çıkar o güzleriden.bir kürdanlık ömrü var..
ama hayalimdeki gözlerin çok iyi bakar...ve sevenleri görür yalnızca..her neyse işte...ben bu tür bir insanım..insan olmakta
en büyük adayım..insanlığı aramaktayım durmaksız...insanım demek te sadece bir tür kelime ..insanmısın...sen deli kız..
kim kimi anladıki en doğru şekilde...