Bilmem ki şimdi zamanı nereye saklamalı…
Gecenin ortasında doğan parlak aya mı yoksa gökyüzünün dans ettiği yıldızların içine mi?
Peki, ya her sabah verilmiş bir söz gibi doğan güneş…
Kalabalığın içinde gözlerini kapatıp dans ettin mi hiç ya da anı yaşadığın içinde içinden geleni yaptığına inandığın oldu mu tam anlamıyla,
Sevdiğini söyleyebildin mi! İçindeki çılgınlığı dışa vurduğun…
Saatin tik takları durmaz o her an bir yarışın içindedir, peki ya sen o hayatın içinde neredesin, neresindesin…
Düşündün mü en son ne zaman gülümsediğini ya da neden gülümsediğini fakat ağladıklarını canını acıtan ne varsa unutmamışsındır,
İnsanoğluyuz sonuçta mutluluk sıra dışı olmuş acının yanında parçamız olduğunu unutmuşuz acı kadar yükseğe çıkarmamışız hiç kahkahalarımızı…
Sen hiç kanatsız uçan bir kuş gördün mü! Adını hiç denize yazabildin mi! Zaman yaşamak kadar hayal etmektir unutma…
Düşeceğini bilse de koşmalı insan, yanlış duymadınız çünkü koştuğunda yaşadığı haz düştüğündeki acıyı bastıracaktır…
SAAT HER GÜN ON İKİYE GELİR AMA ZAMAN DÜN DEĞİLDİR