Ufukta güneş doğar doğmaz gözlerim kamaştı ışığından.Hiç bıkmadan seyretmek istedim doğan güneşi.Bieşey dikkatimi çekti vegüneşin gözleri,burnu,ağzı olduğunu farkettim.Önce hayal mi yoksa gerçek midiye bakınıp durdum.Artık emindim güneşin bir yüze sahip olduğunu.Bana gülümsedi ve birden yüzünün düştüğünü görünce çok üzüldüm.Işıkları birden sönüverdi.Yüzünü başka yöne çevirdi ve ışıklarını da döndüğü yöne doğru saçmaya başladı.Güneşi çağırdım bana dönüp her yeri aydınlatması için ama dönüp bakmadı.Bulunduğum her yer karanlık ve korkutucuydu.Yüzünü neden çevirdi diye düşünürken bir ses sürekli beni suçluyordu.İsyan ettim doğmayan güneşe,saçmayan ışıklarına...Güneş birden yüzünü çevirdi ve bana kızgın gözlerle bakmaya başladı.Bana sadece mutlu olursam,etrafıma gülücükler saçarsam ışıldayan ışığından banada verecekmiş.Ben güneşin bana ne demek istediğini anlamıştım.
Çok korkmuştum bir daha doğmayacak diye.Güneş haklıydı çünkü ben karanlığı seçmiştim ama karanlığın insanı yalnızlaştırdığını bilemedim.Gözlerimden pişmanlık gözyaşları aktığını hissettim.Kendimle yüzleşirken,kendi içimde ağlarken birden dünyamın aydınlandığını gördüm.Bir hışımla ayağa kalkıp gözyaşlarımı sildim.İnanamadım güneşin beni ısıttığını,beni mutlu ettiğini...Bir süre birbirimize tek kelime etmeden gülümsedik.Gülümsemenin insanı huzurlu kıldığını,insanı mutlu ettiğini ve gülümseyerek dostluklar edildiğini anladım.Ellerimi uzattım ışıklarını tutmak için kendimi yatağımda gözlerim mahmur,bir sesin beni çağırdığını duydum.Gözlerimi açtığımda gökyüzünde güneş bana gülümsüyor ve PEK ÇOKLARI MUTLULUĞU İNSANDAN DAHA YÜKSEKTE ARARLAR,BAZILARIDA DAHA ALÇAKTA...OYSA MUTLULUK,İNSANIN BOYU HİZASINDA...HEP GÜLÜMSE VE KÜÇÜK ŞEYLERLE MUTLU OL dedi.Ben sessizce teşekkür edip güne merhaba dedim.




Neslihan DİNÇ