Zahiren suyun kaç hâli olduğunu biliriz (öğretildiği kadar)ancak suyun daha nice nice hâlleri var bilmediğimiz. Kimi dem göz yaşıdır su, kimi dem şebnem. Katredir,damladır ,hayattır çoklukla.

Lâkin, bu yazının konusu suyun hâllerinden yalnızca bir tanesinin hâli. “çayın naz hâli”. Ateş,su, çaydanlık,demlik imecesinden doğan güzelin naz hâlini dile getirmeye çalışacağım kalemim döndüğünce.

Bu güzelin, adının bidayetinde gül olan bir ecenin elinde gecenin gamını dağıtmasını,gözleri aydınlatmasını anlatacağım hayalen; ama gerçekten daha çarpıcı, güzelden daha ziyade bir güzellikten bahsedeceğim.

Gamzesi güle misal, tavrı cerenleri kıskandıran çay. İnce belli içinde " fikrimin ince gülü.”olan çay… Zamana nakış ana ülfet. Meserret ikliminin sıcak bakışlı hazalı.

Nazıyla zemheriyi bahar eyler, sinemizi har eyler ol (o) peri. Bir misal ki her misali gül eyler yadımıza düştüğünden beri.

Ah çayın bu hâlleri!!! Hâlden anlayanları, anlamayanları hizaya getirir. Sükut hâlimizde bile sesimizi ol yâre yetirir.

Çay ki zümrüt yeşilinden Leyla’nın saçı mesabesinde siyaha tebdil eder. Nice aha! Çelme takar. “Gece Leyla ’yı ayın on dördü koyda yıkanırken görürüz.”aşkı yüreğimizde ecenin, o bilmecenin ateşlere yürürüz.

Çayın ve suyun binlerce hâlinden birine takılır kalır gönlümüz. Bin bir gece masalları miyarında düşler görürüz. En güzel misale ve çayın naz hâline methiyeler yazmakla tükenir üç günlük ömrümüz.

Su perisine, suyun en güzel hâline ve adının bidayeti gül nihayeti naz olan efsaneye selam olsun diyerek noktalarız kelamı. Cümle muradımız, bazen dilimizin süsü, her dem gönlümüzün öyküsü olan çayın naz hâlini incitmeden dile getirmek. Ankara, 06.05.2014 İ.K