Gönül öyle bir yer ki, gök kubbenin sınırı oraya dayanmış. Cennet bağının kokuları oraya yayılmış. Gülün özünde yer almış, eteğini dikenlerin ayakları altına sermiştir.

Bülbül tatlı tebessümler saçan gülün yeşil dalları üzerinde perişan bir hale gelmiş, taze otlardan, süt gibi çiğler damlamakta, ceylanlar sanki o sütün şekeriyle mest olmaktadır.

Gülün süslü yuvasında poyraz cilveleşir, ceylanlar gülün dallarında çiçekler toplar. Orada birbirine karışmış çiçekler, yelpaze gibi titreşir. Orada yaseminle gül el ele vermiş, kumru ile bülbül bir ağızdan onlara türküler söylemektedir.

Sabahları feryat eden keklikler, semayı ahlarıyla çınlatır. Rüzgâr cezbeye tutulmuş bir derviş gibi sultani söğüt yapraklarına şiirler yazar. Bazen bahar çimeni selamlar, bazen gül dikenine teşekküre koşar. Orada her şey şükrün niyazındadır.

Ey gönlüm, bu yolun ayırımları kıldan incedir. Bu inceliklerin sırrını yakalamaya gücün de yetmiyor, artık kendini dışarı at. Bu toprağın vefası yoktur. Topraktan daha iyi bir mertebeye yükselme yolunu bulabilmişsen ne mutlu. Yoksa buraya bağlanmak akıl kârı değildir.

Çünkü bu toprakta her şey bir baş eğme karşılığıdır. Her iş yüz türlü kulluk zilletinin karşılığıdır. Hünerin varsa vezir olursun, hünerin yoksa rezil, unutma.

Bu yüzden gül, bülbülün öpücüğünden yaralanmış, çiğin damlasından gülün yaprağı incinmiştir. Lalenin tepesinden dumanlar çıkıyor, görmez misin? Rüzgârla dalgalanan çimen sanki yerinden uçmak istiyor. Yasemin tazeliğinden akacak gibi. Hele o sığırkuyruğunun kokusundan rüzgâr dile gelmiş konuşuyor sanki...
Bu diyarda her şey sevda sarhoşluğuyla filizlenirken, güller arından kızıl rengine boyanır. Her sabah güneş yeniden doğar. Her sabah taze bir başlangıçtır.

Bu yeşil bağın çiçekleri, yerin hayatıdır. Orası gökler gibi nakışlarla bezenmiş, yeşillikler yetiştirmek için seçilmiş bir yerdir. Orada seher yıldızı her sabah doğarken sana: “Başından yeşilin eksik olmasın” diye dua eder.