Sovyet bilim adamının oğlu olan Andrey Voznenski, 1933 yılında Moskova’da dünyaya geldi.Mimarlık öğrenimi gören şair, ilk şiirlerini 1958’de yayınlamaya başladı. Bu şiirleri gönderdiği ve ’ tek ustam ’ diye söz ettiği Pasternak’ın, Voznesenski’ye gösterdiği yakınlık ve ilgi, genç şairin yaşamında bir dönüm noktası oldu. Sözcüğün anlamsal ve sessel çağrışımlarıyla örülü , yer yer gerçek üstücülüğe yaklaşan imgeci bir şiir yapısıyla, günümüz Rus şiir dilinin başlıca yenileştiricilerindendir. Bu şiirde sessiz ve sesli harf uyumları, uyak anlam kaydırmaları ve metofor büyük yer tutar. Bunlara karşın, Yevtuşenko’nun şiiri gibi,Voznesenski’nin şiiri de genellikle toplumsal içeriklidir ve polemikçi, söylevci bir edası vardır bu şiirlerin. Bundan başka argo’da içinde olmak üzere dilin çeşitli alanlarından çıkarılarak gözü pekçe kullanılan sözcükleriyle bu şiir Mayakovski’nin şiir geleneğiyle debağımlıdır. Yenilikçi biçimiyle olduğu kadartoplumsal ve bireysel yaşamın çok geniş bir alanını kaplayan zengin içerikli şiirleriyle, başta geniş okur yığını olmak üzere, şair ustalığı ülkesinin ve Batının belli başlı edebiyat otoritelerince kabul edilen Voznesenski, buna karşılık, pek de haksız olmayarak, zaman zaman anlamsızlığa varan aşırı bir biçimlilikle de eleştirilmiştir. Voznesenski’nin başlıca yapıtları, Ustalar, Porobeoller ve Mozaik, Bir Zayıf Yürek ve Oza’dır.

Rus şair Voznesenski’yi anlatmaya çalıştım sizlere. Yazımı benim çok sevdiğim bir şiiri olan ’Goya’ ile bitirmek istiyorum:

Ben Goya’yım !
çorak bir tarlaya kuzgunlar gibi süzülen düşman
yuvalarından oydu gözlerimi
Ben acıyım

Ben iniltisiyim
savaşın 41 karlarında yanmış
şehirlerim
Ben açlığım !

Ben kırılmış boynuyum
çıplak alana çanlar gibi sallanarak asılmış
bir ihtiyar kadının...
Ben Goya’yım

Ey gazap üzümleri !
Top sesleriyle yürüdüm Batı’ya
çağrısız konuğun külleriyim ben!

O unutulmaz göğe tabut çivileri gibi
sert yıldızlar çaktım!
Ben Goya’yım.