İnsanları tam anlamıyla tanımadan öylesine önyargıyla yaklaşırızki. Düşünmek istemeyiz
bu kişi gerçekten kim, ne, nasıl bir insan?

Meliha’yı ilk gördüğümde dengesiz kişiliğini anlamıştım. Beni evimin kapısı önünde tutup
konuşmalarıyla adeta bir çember içine almıştı. İri gözleri vardı ve öyle hızlı konuşuyordu ki
onu anlamakta zorlanıyordum. Yakama yapışmış gibi kurtulamıyordum:

- Sen Bayram amcanın kızı değil misin?Ah ne iyiydi Bayram amca. Çocukları çok severdi.
Cebinde hep elması olurdu, çocuklara verirdi. Biliyor musun benim de bir oğlum var.
Eşimden boşandım. Ah kardeşim! Bir bilsen başıma gelenleri. Konu komşu neler ettiler. Ailem dersen öylesine işte; ha varlar, ha yoklar..

Onun hızlı konuşması arasına hemen birkaç sözcük sığdırarak konuştum:

- Evet bilirim. Ben de boşandım.

-Ah bacııım! Sen de boşandın öyle mi? Güzel kadınsın bak Allah için. Niye boşadı ki?

-O boşamadı. Ben boşandım; ben istemedim.

-Ah anam, bu erkekler hep böyle işte.

Beni dinlememiş demekki. Kendi kafasına göre konuşuyordu. Onun konuşma hızını yakalamam mümkün değildi. Yine de ben de onunla hızlı konuşmaya başlamıştım.

Konuşmasına son sürat devam ediyordu:

-Kız biliyor musun?

Nerden bileyim demeye fırsat kalmadan sözcükleri arka arkaya sıralamaya başladı yeniden.
Başını çıkmaz sokağın sağ tarafındaki apartmanın alt katına doğru çevirip, bana döndü:

-Kız anam ne bileyim, gitmez olaydım. Hani öylesine konuşuyor, gidiyordum komşudur diye.
Kocası nerdeyse beni pazarlayacaktı birilerine. Benim o taraklarda bezim yok. Yani dulum
diye hemen o yollu mu olmam gerek. Evden apar topar nasıl çıkacağımı şaşırdım. Allah etmesin böylelerinin elinden herşey gelir. Ben çoluk çocuğumla, yavan soğan geçinip gidiyorum. Adam resmen seni satalım dedi. Allah korusun. Yoksa bunlar böyle
şeylerle mi uğraşıyorlar.Kız demek Bayram amcanın kızısın. Anladım ben, sen de onun gibi temiz yüzlüsün.

Evde oğlum ve yeğenim vardı. Pencereden kiminle konuşuyor diye bana bakıyorlardı. Sözü
daha fazla uzatmamak için" Çocuklar bekliyor içerde. Bana müsade"dedim.

-Ah kız, ne güzel!Çoluk çocuk.Allah cümleninkini kendine bağışlasın.Bizimkileri de korusun
inşaallah. Hâdi Allah’a emanet ol. Kimsenin ne olduğu belli olmuyor.Onları iyi sanıp, gittim
bacım. Adam beni nerdeyse satacaktı Allah korusun. Bayram amca iyiydi, çok iyi. Demek
sen onun kızısın. Anlamıştım ama ben. Benziyorsun amcaya. Hâdi Allahaısmarladık.

Bana haifçe kaldırdığı elini sallayarak hızlı adımlarla uzaklaştı.

Yeğenim,ne kadınmış ya!Makinalı tüfek gibi konuşuyor.Teyze sen anladın mı konuştuklarını
Biraz anladım dedim gülerek. Anlayabildiklerim bu kadardı. Arada başka şeyler de söylemiş
olabilir.

Kimseyi dış görünüşüyle, ya da imajıyla değerlendirmemeliyiz. İnsanlarla konuştukça nasıl
bir insan olduğunu az çok anlarsınız.Meliha’yla iki bir kaç kez daha yolda karşılaştım. Bazen
sanki hiç tanımıyormuş gibi beni görmüyordu.İki kez daha konuştu benimle.Hemen hemen
aynıydı konuşmanın içeriği. Diğerinde muhtardan çıkmıştı. Seçim hakkında konuştu. Kardeşlerim önümden yürüyüp gitmişlerdi. O beni lâfa tutmuş, inşaallah başımıza iyi birileri geçer diyordu. Ağzından hangi partili olduğunu kaçırdı Beni başka partili sanarak
ağzını kapadı, nerden söyledim der gibi.Sonra ben de aynı partiden olduğumuzu söyleyince
rahatladı diğer partiye verip veriştirmeye başladı. Bizimkilerle aramız gitgide açılıyordu. Onlara yetişmek gerek diyerek yanından, seçimler hayırlı olur inşaallah dileğimle yanından
ayrıldım.

Daha sonra kardeşim evde Meliha’nın iyi bir kadın olmadığını söyledi. Yok bütün postanedekiler onun ne olduğunu biliyormuş. Nasıl biliyorlarmış dedim. Gözünle gördüğünün yarısına, duyduğuna ise hiç inanmayacaksın. Evet, biraz dengesiz bir kadın ama. Onu yargılamak bize düşmez. Kimseyi ilk bakışta tanıyamayız..



9. 4. 2014 / Nazik Gülünay