Doğan her güneş. Bize sunulan her yeni gün. Umutları da beraberinde getirir. Yaşanan acıların üzerine bir perde çekip sırf yeni güne merhaba diyebilmek için sevdiklerimize bu kötü anıları hissettirmeden gülümseyebilmek için gelir hayatımıza… Açan çiçekler, baharın bize sunduğu tüm güzellikler yaşanmaya değerdi… Bahar… Güzelliklerin olduğu bir duygu gemisiydi şimdi… Adım atmak için başka limanlara bu duygu gemisine binmek gerekliydi. Umutlar hep bizimleydi. Korkularsa üzerimizdeydi hep… Bizse zamanın hızına yetişmek için her yeni gün daha fazla erteliyorduk bazı şeyleri. Belki aşkı, belki dostluğu belki de mutluluğu… Bunu yaparken daha çok üzülüyorduk. Derin yaralar alıyordu yürekler. Biz zamana karşı savaşırken umutları yok edip korkulara sarılıyorduk. Yaşıyorum demek için yaşıyorduk sadece… Hayallerimiz, beklentilerimiz için değil… Güneş batarken çekerken kızlı ışıklarını ufuktan umutlar yok olmamalı… Siyahın içinde gizlenen bir ışık vardır mutlaka… İşte o ışığın gizemi o gecede saklı… Yıldızlarda sevgiyi. Bulutlarda özlemi… gecede yalnızlığı bulmak mümkün… Ama unutulmamalı ki… her gecenin sabahında o geceyi unutturacak bir güneş doğar… ve her şeye inat her şeye rağmen…Bu HAYAT YAŞAMAYA DEĞER…

AYŞE…