sabah uyandığımda güneşin odamın camına vurduğundaki mutluluğumu özledim..
bağıra çağıra şarkı söyleyip dans etmeyi, aynalarla konuşmayı şekilden şekile sokarken saçlarımı katıla katıla gülmeyi özledim..


ekmek bana bana yediğim yemekteki lezzeti, demli bir çaydaki huzuru, pencereden izlediğim yağmurun ruhuma dolmasını özledim..
deniz kenarında yürümeyi soğuktan donan burnumun yanısıra yüreğimin ısınmasını özledim..

umarsızca yürümeyi şehir meydanında, öylesine vitrinlere bakmayı biir saksı çiçek alıp eve dönmeyi özledim..

çiçeklerimle konuşmayı, onları sevdikçe ben nasıl büyüdüklerini izleemeyi sabaha kadar oturup saçma sapan bir fiilm izlerken çekirdek çitlemeyi özledim..


eski br arkadaşımla buluşup geçmişi konuşmayı kah gülüp kah ağlamayı sonra vay be ne günlerdi deyip yaşlandığımıza üzülmeyi özledim..

haksızlığa uğradığımda hıçkıra hıçkıra ağlamayı özledim..

sıcak ekmek arasına sürdüğüm gül reçelindeki lezzeti özledim..

dostluğu özledim..
gecenin bir vakti çalan telefondaki sesi kayıtsız şartsız birini sevmeyi özledim..

oğlumla oturp satranç oynamayı..yap bozun bir parçasını saklayıp hiç tamamlayamamayı..
masumiyeti özledim..


beni özledim..gözlerimde gördüğüm umudun elimden tutmasını keyfe keder sancıların günlük yorgunluklarına kafa tutabilmeyi bedenim yoruldukça ruhumun dinlenmesini özledim..

yüreğimin duvarsızlığını engelsizliğini ve çıplaklığını özledim en çok...