Bahri Efendi vefat etmiştir. Hanımı Fatma dul, çocukları da öksüz kalmıştır. Bahri Bey’in mirasından birkaç tarla kalmıştır. Bu tarlalardan biri de Kocaalân mevkiindedir.
Fatma Hanım bu tarlaya nohut ektirmiştir. Bu sene yağış da güzel olunca tarladaki nohutlar boy boy olup, efil efil esmektedir. Fatma Hanım, zaman zaman gidip tarlasını yoklamaktadır. Bir gece köy halkından Süleyman ve Mehmet Efendi traktörle arazide tavşan avına çıkarlar. Arazide tavşan avlarken; ha şu, ha bura derken bütün tarlaları gece mahvederler. En çok hasar gören de Fatma Hanım’ın tarlasıdır.
Sabah olunca Mehmet ve Süleyman Efendi traktörle Kocaalân mevkiine giderler. Kocaalân mevkiine vardıklarında, Fatma Hanım’ı tarlasının başında çok üzüntülü bir şekilde görürler.
Süleyman ve Mehmet Efendi:
“Fatma Hanım hayırdır! Niye bu kadar üzgünsünüz? Derler.
Fatma Hanım:
“Görmüyor musunuz, tarlayı dün gece ne hale getirmişler?” der. Süleyman ve Mehmet Efendi, tarlaya bir bakarlar ki gerçekten de tarla mahvolmuştur.
İşi şakaya alarak tekrar Fatma Hanım’a:
“Tarlaya domuz sürüsü mü girmiş de tarla böyle olmuş?” diye sorarlar.
Fatma Hanım:
“Vah kardeşlerim! Keşke domuz girseydi! Bu girenler domuzdan da kötüymüş, domuzdan da betermiş; bunlar domuzdan da kötüymüş, bunlar domuzdan da betermiş…” der.
Süleyman ve Mehmet Efendi bu sözlerin kendilerine söylendiğini duyunca bunu biz yaptık da diyemezler. Özür dilmekten de çekinirler. Aslında oraya özür dilemeye gitmişlermiş. Ama buna bir türlü cesaret edemezler.
Süleyman ve Mehmet Efendi:
“Fatma Hanım öyle deme, kötü söz kullanma. Sana bu kötü sözler yakışmıyor hiç? Derler.
Fatma Hanım:
“Sizin tarlanız bu hale gelseydi, siz daha ağır laflar ederdiniz. Daha ağır laflar edeceğim de benim adabıma sığmıyor.” Der.
Mehmet ve Süleyman Efendi; Fatma Hanım’ın sözlerine; kızacaklarına mı, güleceklerine mi şaşırırlar ve traktörle oradan derhal sessizce uzaklaşırlar. Uzaklaşırken de kulaklarında şu sözler hâlâ yankılanır durur:
“Bunlar domuzdan da kötüymüş! Bunlar domuzdan da betermiş!”
18.07.2013
Karahacılı Köyü/Çekerek