………

Sana sesleniyorum sevgilim.
Seni sevdiğimden beri sana sesleniyorum.
Sen karşıma çıktığından beri, mavi arşımda sen varsın.
Sen varsın anadilimde.
Sen varsın rüyalarımda.
Sen varsın sustuğum vakitlerde…


Seni sevmek daim.
Seni kucaklamak her an.
Seni aşkla aynı imgede buluşturmak her zaman.
Seni seviyorum.
Seni çok seviyorum.
Bu alışkanlık olmuş.
Seni sevmek, bağımlılığım.
Seni sevmek, içime işlemiş.
Seni sevmek, yüreğime dokuna dokuna duygu olmuş…


Terk edemiyorum yurdunu.
Terk-i diyar edemiyorum hiçbir hatıranı.
Coğrafyanda yaşıyorum dört mevsimi(mi).
Baharları çiçeklerim gülüşlerinle renkleniyor.
Baharları bakışlarınla hayata daha güçlü merhaba diyebiliyorum.
İyi ki varsın Sevdiğim.
İyi ki yârimsin Cansözüm..


Sen olmasaydın…
Sen olmasaydın, çok kötü bir adam olurdum.
Sen olmasaydın, birçok histen yoksun yaşayacaktım.
Öylesine yaşlanacaktım.
Öylesine bir hikayem olacaktı başkalarının ağzında.
Sesimi duyan olmayacaktı.
Nefesimi hisseden biri kitabımda yer almayacaktı.
Sen olmasaydın güzele dair ne varsa, hiç uğramayacaktı memleketime.
Hem öksüz, hem yetim büyüyecekti mısralarım.
Zayıf düşecektim.
Ağlayacaktım her yalnızlığıma, sen olmasaydın yanımda…


İyi ki sevdim seni.
Seni severek, şair oldum.
Seni severek, kendimi gördüm.
Seni severek, gecelerin bereketine binlerce kez şahit oldum.
Seni severek, heyecan heyecan büyümenin tarifsiz yolculuğunu tattım.
Seni severek, edebiyatı daha çok sevdim.
Seni severek, her insanı da sevebileceğimi anladım…


Artık gidemem senden uzağa, bir gün.
Bir gün ansızın yüzüne kapıları kapatıp, kaybolamam o mai gözlerinden.
O tatlı sözlerinden kendimi sakındıramam bir saliseliğine…


Ben bağlandım sana.
Ben yandım sana.
Ben sende biliyorum yaşamayı.
Sende anlıyorum yaşamayı, artık.
Yaşamak, sen varken, hep güzel çünkü…



…………………
MESELCİ
22 Ocak 2014, 03:11, Kızıltepe