susarak


......



kelimeleri düşük yaptığım bir hayatın en zor yerinde susuyorum
korkuyla cesaretin hiç de anlaşamadığı bir vaktin adamı olsam
ve vaktin en çekilmez anında sözcükler dizsem mor kuşaklı dağlara
biliyorum ki sonu hüsran bir anlatım ve hesabı görülmüş kuşluk sesleri kalacak bana
boşuna yutkunarak yalnızlığın resmi geçitlerinde bakıyorum geçtiğim suallere
ulan bir cevabım bile yok arka cebimde varsa yoksa tesadüf kasılmalar
ve aşkın kuvvetsiz zaman hesapları planlanıyor ruhumda



..........


kendim olamayacak kadar yabancılık çekiyorum hayatın bit küçülmesinde
rahat bırakmayan onca anı sekiyor ırmağın göz haznesinden
ama kıyısı şefkat hiç bir durgunluk gözüme çarpmıyor
aslında iyi niyetli bir yalancıyım kavruk telaşlarım da
aslıma inkar etmeden bazı asılları seviyorum kendimce
puşt bir rüzgarın serinliğinde kalsa da arada bozgun yalnızlığım
geçip gidiyorum sağanak misali
ve gerisi ihtişamlar vuslatı patika özlemi çıplak ayak resitali



...........

duyumsamadan arada çalıyorsam kendimi kaybediyorum

demektir

...