Merhaba
Kalbimin eli,kalemimin dili merhaba!
Bu mektubu güneşin doğduğu andan yazıyorum sana.Geceyi sürdüm gözlerime,anlayacağın uykusuzum yine .Elinden tuttum hasretine yoldaş saatlerin ve bıraktım yalnızlığımı, yastığımın ağlayan yüzüne.
Ne kadar zor bilemezsin günaydın demek sensiz seninle doğan bir güne.O yüzden sanıyorum ben seni gecenin bir köründe her satırı dile dargın , her satırı küslerle dolu mektuplarda arıyorum .

Susturamıyorum içimi,bana ne çok cümle bıraktın böyle. Yoksun ama bir bilsen ne kadar çoksun mısraların içinde. Özlemin parmak uçlarımı sızlatıyor olsa da ,seni yazmayı nasıl da seviyorum .Yazdıkça tamamlanıyorum.
Ellerim şiir oluyor ,ellerim mektup.. .Sesim içimden kaçıyor ne olur tut.
Gitmek bitirmiyor işte yürekte yaşananı. İlk kez dinlenen bir şarkı bile tekrar tekrar hatırlatıyor gülüşü soluk resimlerde kalan anları...
Sen ve benden geçip biz olamasak da, bizim olan ne çok şarkı var diyorum. Sevince yanında olmak da gerekmiyor
’Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli ’diye bir şarkı da var teselilerimin içinde.. Ama yine de olmasın yakınında birileri diye notaların alnından öpüyorum. .

Birazcık dinlendirmek için yüreğimi senin olmadığın yerlere saklıyorum kendimi. Ama nafile..Seni topluyorum yine saklandığım her yerden. Hiç bir vedanın elleri örtmüyor hayalini. Çözemiyorum bir türlü içine karıştığım kördüğümü.Bilemiyorum olmadığın her yer seninle nasıl doluyor.
Bildiğim tek şey ben seni ucsuz bucaksız bir aşkla bağıra çağıra sevdim .Ve sen duydun ama gelemedin. Geçemedin bir kez olsun yanımdan.Çıkaramadın geleceğin günü, beklemelerin arasından.
Gözyaşımı silecek ellerin hiç olmadı yüzümde
O yüzden şimdi ayrılık iyi geliyor ,hiç değilse çektiğim acıya değiyor.
son kez hayal et beni ve gözlerime bak ’bu hangi anıdan kalan hüzün’ de .
Cevabını verirken, hiç değilse adın geçsin sözümde.

Sana olan sürgünlüğümün adını özgürlük diye fısıldasa da yüreğim, seni sevmek akıl işi değildi .Ne olur deliliğime ver..
15.Ocak.2014

Arzu Karadoğan