Her gece, uykular yeni düşlere gebedir hiç olmadığı kadar. Bir seri halinde devam etmez rüyalar. Bazen bir kâbustur gördüğümüz bazen görmeye doyamadığımız eşsiz bir peri masalı, bazense hatırlamayız bile uyandığımızda.

Ve her yeni gün yeni başlangıçlar sunar bize: Bazen altın bir tepsi içinde bazen de yakıcı bir kor sıcaklığında…

Sevdiğimiz birinden bize yansıyan tek bir kelime bile anlam yüklüdür, güzellikler katarken. Ne parayla ölçülür mutluluk ne de somut bir göstergesi ya da dayanağı vardır. Ruhu okşarken duyumsadığımız hoşluklar yeri gelir tek bir bakış bile teselli verir. Adeta iz düşümüdür hislerin, adeta mimarıdır gönüldeki kubbenin.

Resmi yoktur mutluluğun, izahı da yoktur ama aynasıdır yansımalarımızın, yansıttıklarımızın, duyumsadıklarımızın…

An gelir; kelimelerin gücü tükenir bu duygunun geri bildirimine. Sıcacık bir yemeğin hoş kokusu gibi iz bırakır.

Zaman zaman tezahürü gecikir. Kitlenir coşkumuz boğazımızda. Zor olan mutlu olmak değil, sahip olduklarımızla yetinmeyi bilip, doyuma ulaşmaktır.

Anlık bir yıkım kalıcı gelebilirken ve kelimelerden, hissiyattan yansıyan bir harabe görünümü çizerken, bir anda yeni bir bina da inşa edebiliriz: Beklenmedik bir şekilde ve küçük mucizeler sayesinde. İnsanoğlu da mucizelere vakıf olabilir yeri geldi mi… Ne deniz ortadan ikiye ayrılacak ne de fırtına sonrası güneşi doğduracak gücümüz olacaktır ama içimizde sakladığımız hazinenin kalıntılarıdır bizi selamete kavuşturan.

Mutluluk, bir keşiftir; yeniden doğmak gibi.

Mutluluk, bir amaçtır bizi hedefe taşıyan.

Mutluluk bir insandır; sevip, tarafından sevildiğimiz.

Mutluluk, bir kıvılcımdır, ateşinde ısındığımız.

Mutluluk, barışık olmaktır kendimizle her ne kadar bizimle barışık olmayanlar olsa da…

Mutluluk, KDV’si ile bize kat ve kat geri dönen bir kazançtır.

Mutluluk, kazanımlarımızdan kayıplarımızı düştükten sonra, bize geri kalan net kardır: Tıpkı basit bir muhasebe hesabı gibi.

Mutluluk, aritmetiktir: Sevgi ve iyi niyetin toplamının yansıttığı.

Mutluluk, hayata dört elle sarılmaktır ara ara iteklensek de…

Mutluluk, yetinmeyi bilmektir: Yağan yağmurda ıslanmayı kar sayıp, şemsiyesiz dolaşmak gibi…

Mutluluk, yürek işidir: İçine nifak, haset ve art niyet sokmadan.

Mutluluk, dost olmaktır sevdiklerimizle: Gerçek anlamda ama. Yalan, riya ve arayıcı olmadan.

Mutluluk, aşktır: Karşılıksız olsa bile zaman zaman.

Mutluluk, sevginin ikiz kardeşidir, nefretin ise düşmanı.

Ve mutluluk, iyi yüreklerin hakkıdır…

Ne yazık ki; mutluluk, herkesin harcı değildir. Zira karanlık yürekler mutlu değildir sadece kandırırlar kendilerini ve etraftakileri, mutlu olduklarına dair. Aslında onlara gereken, temiz bir vicdandır, bulmaları ise zordur. Vicdan, yoldaştır mutluluğa. Vicdansız gönüller hak etmez mutluluğu kolay kolay.

Ve mutluluk, kendi ocağımızda yetişir, başkalarının bahçesinde değil. (Douglas Ferrold)