O çocuğu izliyorum…,
Evinin başköşesine kurulmuş yapay çam ağacının dallarında asılı ışıltılı toplardan bir tanesini kimselere göstermeden almasını…
O çocuğu izliyorum…,
Paltosunu sırtına geçirmeden, kaşkolünü boynuna sarmadan ve kimselere görünmeden sokak kapısını sessizce açıp dışarı çıkmasını…
O çocuğu izliyorum…,
Karlara bata-çıka, soluk soluğa koşmasını…
O çocuğu izliyorum…,
Karşısına ilk çıkan, yangınlardan, baltalardan, talanlardan nasılsa kurtulmuş kocaman bir çam ağacının altında durmasını…
O çocuğu izliyorum…,
Üşümüş ellerini değil yüreğini ısıtan avucundaki ışıltılı topu, o çam ağacının erişebildiği ilk dalına astıktan sonra ağacın kar soğuğu gövdesine sımsıkı sarılmasını…

O çocuğu bekliyorum…,
Büyümesini…




Geçen sene yaptığımız yeni yıl karşılamasında.., gökdelenin 13 ncü katında doğan 2013 bebeğinin gelişini, ışıltılı bir coşkuyla kutlamış ve kulağına hepimize, ülkemize ve tüm insanlığa güzelliklerle gelmiş olması dileklerimizi fısıldamıştık…

Ama 2013 bebeği yıl boyu belki kimi hanelerin bacalarından (hiç solmamasını dilediğimiz) özel mutluluk çiçekleri bıraktı ama ülkemize ve tüm insanlığa aynı cömert davranışı gösteremedi.

Göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir senelik ömründe çok fırtınalar kopardı.
Bu fırtınalar; sel, deprem, yangın gibi doğal.., savaşlar , kazalar gibi yapay felaketlerle çok canlar yaktı, yüzbinlerce, milyonlarca yüreğe ateş düşürdü…,
Bu fırtınalar; ülkemizde ve dünyada bilim, sanat, siyaset, spor dallarından pek çok yaprağı soldurup, toprağa düşürdü…

Bu nedenle ömrünü tamamlayıp uğurladığımız bu günlerde “nasıl bilirdiniz” diye sorulursa…,birey olarak değil ama ülke ve insanlık olarak ardından “iyi bilirdik” diyen sanki pek çıkmayacak gibi.

Şimdi hepimiz, birer yaş terfi alarak çıktığımız aynı gökdelenin bir üst katında
kucağımıza “terfi armağanı” gibi bırakılan 2014 adlı bebeği gülücüklerle karşılayıp, seviyoruz… Bizim bu gülücüklerimizin gizli değil apaçık şifreleri hepimiz için umut taşıyor, herkes için aydınlık yarınlar, bereketli sofralar, sağlık-afiyet içinde bir yaşam dileklerini taşıyor…

Yani öyle; vekil-vükela olalım, uçaklarımız olsun, gemiciklerimiz olsun, kutu-kutu ayakkabılarımız (!) olsun gibi olmayacak beklentiler içinde değiliz… Ayaklarımız, yüreklerimiz üşümesin, yüzlerimiz gülebilsin ve adımız değil alnımız ak olsun…, o yeter bize…
Ve tabi bir de her sabah sevdiğimizin gözleriyle göz göze gelebilelim ve ona “seni seviyorum” diyebilelim her yeni güne merhaba der gibi…


2014 adlı bebek, bu sözlerimize kendi gülücükleri ile karşılık vermeye çalışıyor. Tabi onun gülücüklerindeki şifreleri henüz bilmiyor, okuyamıyor, çözemiyoruz… Ama bizlerin dilek ve beklentilerimizin doğru ve tam karşılığının o şifrelerde saklı olduğunu umuyor, diliyoruz…

. . . . .

Sevgili şiir dostlarım, arkadaşlarım…
Yılın 14 ünün de aynen ayın 14 ü gibi karanlıkları gün aydınlığına çevirmesini.., hepimize, ülkemize, tüm insanlığa güzellikler getirmesini diliyorum…
VE HEP BERABER DAHA NİCE YILLARA…..

Saygı ve sevgilerimle…
Yarınlarınız aydınlık, yolunuz açık denizlere doğru olsun…


Cevat Çeştepe