.............

Merhaba meselci.

Yine bir mektupla karşındayım.

Diliyorum çok iyisin ve her günün gönlünce esiyordur. Öyle umuyorum. Seni seviyorum. Biliyorsun bunu…


Ülke, Türkiye yolsuzluk ve rüşvetle çalkalanıyor.

Bir maç var sahada. Bir hükümet diyor ben güçlüyüm, bir Gülen Cemaati ben iktidarım inadında. Maç gollü devam ediyor. Ve milyon paralar havada uçuşuyor…


Ve bildiğin gibi kış mevsimindeyiz meselci.

Baya kar yağdı. Bütün yurda. Bütün evler beyaza büründü. Beyaz bütün renkleri yendi.

Mardin’e iki gece üç gündüz kar yağdı. Uzun zamandır böyle bir kar yağışı söz konusu değildi. Millet üşüdü. Millet perişan oldu. Kayıp düşen oldu. Yolda kalan oldu. Evden hiç çıkmayan oldu. Kar topu savaşını yapan oldu. Kardanadam yapan oldu. Karanlığa gömülen oldu. Susan oldu. Çok konuşan oldu. Kar fotoğraflarını sık sık paylaşan oldu.

Ben pek bir şey yapmadım. Değişiklik pek olmadı dünyamda.

Sadece kar’ı seyrettim, beyazlığa daldı gözlerim ikide bir. Sonrasından dünler gibi geçmeye devam etti ahvalim…

Her zamanki gibi yoğunum.

Bir yandan iş, bir yandan Dershane, bir yandan edebiyatla uğraşmam var. Ve çok yandan da İngilizce öğrenme adımlarım var. Tek başıma hepsine yetişmeye çalışıyorum. Bazen yoruluyorum. Bazen aklıma mukayet olmada başarısız oluyorum. Bazen kendimi bir robot gibi hissediyorum dersem, tam yeridir meselci…


Yani boş bırakmıyorum kendimi.

Zamanla yarışıyorum adeta.

Ve bilmiyorum bu yarıştan ne zaman çekileceğim. Bilmiyorum ne zaman kafam rahat olacak. Bilmiyorum ne zaman kendi sesimi, kendi kulaklarımdan an an duyacağım.

Bildiğim bir hengamenin ortasındayım. Hangi yöne dönsem, orada bir ben görüyorum meselci.

Sen sen ol benzeme bana. Hiç benzeme. Benzemeye niyetlenirsen üzülürsün. Baştan söyleyeyim.

Hadi hoşça kal. Öptüm esmer yüreğinden…



.................
Mehmet Selim ÇİÇEK
21 Aralık 2013, 02:16, Qoser