İnsan hep güvenmek ister.Özellikle sevdiği kişilere...Güveni kırılmadığı sürece huzurludur.Zaten insan için en önemli şeyde budur.Eğer bir yemekte tuz olmazsa o yemeğin tadı olmaz.İnsan içinde bu huzurdur.İnsanın doğasında vardır bu.Hep güvende olduğunu hissetmek ve sevilmek ister.Ama öyle günler gelir ki bazen sevdikleri onu arkasından vurur ve o kişinin bütün hayalleri yıkılır.
Bir insana yapılabilicek en büyük kötülük hayallerini çalmaktır yada hayalleriyle oynamak...Bunun acısını en iyi yaşayan bilir.Etrafındaki bütün insanların böyle olduğunu düşünür ama yanılır.İşte bunları düşünmeye başladığı an o insanın birdaha hiçbirşeyin artık eskisi gibi olmayacağını düşündüğü ve dünyasının karardığı andır.Hayat anlamsızlaşır.Yaşamanın hiçbir değeri kalmaz.Huzuru yoktur çünkü...Dolayısıyla mutsuzdur güven duygusunu kaybetmiştir kırılmıştır kızgındır....İşte en önemlisi de bu belki.Bir anlık öfkesine yenilirse işte asıl bütün hayatı o zaman biter çünkü intikam almaya çalıştıkça canı daha çok yanar duyguları kaybolur ve bu bataklıktan kendini hiç kurtaramaz.
Canının daha çok yandığını anlamaz.özgürlüğün içinde esareti yaşamaya mahkum olur.Hele saf yerine konulmuşsa o en güvendikleri gözünün içine şefkatle bakıp arkasından vurmuşsa işte insanın bittiği an asıl budur.O an tarif edilmez ama kesin olan bir şey var ki oda insan düşmanının bile yaşamasını istemez o anı...İnsanı yer bitirir.Buradan sonra iki seçenek vardır ya kendisine yeni bir sayfa açacaktır yada intikam alacağım diye kendisini kandırıp canını daha çok yakacaktır.
İntikam almayı seçerse asıl kötülüğü kendisi kendisine yapar ama farketmez farkettiğinde de her şey için geç kalmıştır çünkü arkasına dönüp baktığında hayatı aslında koca bir hiçtir...Hani demiştim ya en büyük acı hayallerinin yıkılması diye işte asıl hayallerinin yıkıldığı an budur.Sonrasında çok pişman olur yada kendisiyle gurur duyar bu bilinmez kişiye göre değişir ama insan kendisine kötülük yapan arkasından vuran kişinin bir gün cezasını çekiceğini bilmeli ve kendisine yeni sayfa açmalı.Yeni bir hayat...Yeni kişiler...