O sabah kulağıma dolan ses değil bir fısıltıydı. Otuz iki yıllık hayat arkadaşımın duymaya alıştığım o gür sesinden eser kalmamıştı.’üşüttün herhalde’ dedim fısıltıyla cevap verdi ’ evet sanırım üşüttüm’
Öğleden sonra doktora gitti , elinde güçlü bir antibiyotikle eve döndü.’Beş gün bu ilacı içip, kontrole gideceğim’ dedi.’Tamam işte ’ dedim ’ toparlar seni bu ilaç ’. Beş günün sonunda değişen bir şey olmadı. İkimiz de telaşlanmıştık artık, niye düzelmiyordu ki bu ses.
Bir hastanenin KBB servisinde daha ayrıntılı bir muayene yaptırdığımızda eşimin boğazındaki metal çubuktan ekrana yansıyan görüntüyü dikkatle inceleyenlerden biri doktor diğeri de bendim.’Temiz görünüyor değil mi?’ diye sorduğum soruya doktorun sesi ’evet haklısınız temiz görünüyor ’ diye cevap verdi. Tam oh deyip gülümsüyordum ki doktorun sesi ’ama sol ses telleri hareketsiz, yani felç olmuş’ diye ekledi.
Gözlerimde telaşlı bir şaşkınlık , yüzümde donmuş bir gülüşle kalakaldım. Nasıl yani eşim artık hep fısıltıyla mı konuşacaktı? Peki neden, neden olmuştu böyle.
Göğüs tomografisi istedi doktor, çektirdik eve geldik. İnternetten ses teli felciyle ilgili bir dolu yazı okudum. Hep - en önemli sebep akciğerlerde oluşan kistler - ortak cümlesiyle açıklıyordu sebep faktörünü internetteki bilgiler.’ Değildir’ dedim ’ yok canım geçici bir şey işte ’ dedim.Tomografi sonucunu aldığımız gün, bütün değildirlerim yok canımlarım öylece yanıma düştü. Akciğerde bilmem kaç milimetre şurda bilmem kaç milimetre burda diye bir sürü kistten söz ediyordu bulgular.
Bundan sonraki mücadeleli hayatımızın son sakin akşamındayız şimdi.Yarın sabah yepyeni bir süreç başlayacak yaşamımızda. Uyuyamıyorum...İçimdeki fırtınalara rağmen gülen yüzümle hiç bir şey yok havasında , eşime - her şey normal - izlenimi vermeye çalışarak geçirdiğim bir kaç dünden sonra, doktorun dudaklarından dökülecek yarınlarımıza güç toplamaya çalışıyorum. Bu gecenin karanlığından nasıl bir sabah doğacak bilmiyorum. - ALLAH’IM BİZE YARDIM ET ! -


Ayfer ERDOĞAN
3 ARALIK 2013 - İSTANBUL