Merhaba “Güzel yüreklim !”
Beni sakın yanlış anlama.. İçimden öyle söylemek geldi.
Bu günlerde şuramda yine oynar bir ağırlık...Gücüm yetmiyor, tutamıyorum..
“Cıızzz !” ettikçe saç tellerime kadar yanıyorum.Bu dert beni iflah etmez biliyorum.

Merak etme seni sevdiğimi kimseye söylemedim. Tembel teneke bir deniz kaplumbağası bir de
Ulupınar da koca bir çınardan başka bilen yok. Her ikisi de dilsiz, her ikisi de ezelden yanık.

Yarın yine gidip dertleşeceğim ulu çınarla..Biliyorum karşımda yine susacak ve hep ben konuşacağım.
Bir tek gözlerimi silecek yufka yürekli sert kadifeden kabuğu..Saçlarından bir kaç sarı yaprak düşürecek gözlerimdeki kırmızıya..sonra bir kaç yaprak daha..Her yaprak seni bana unutturmak isteyecek..Her yaprak öpecek saçlarımdan yanaklarımdan..Ah imkansız..

Sevgilim, bizim buraların havası kalleştir derler. Külliyen yalan. Bizim buralarda doğa uykuya dalmaz, hep sıcak, hep cana can katar.. Ne zaman başımı duman alsa benliğimi deniz kokusu sarar...ve ben dünyaya her gün aynı heyecan ve hevesle yeniden gelirim.

Sevgilim beni seviyor musun demeyeceğim. Bunu duymayada ihtiyacım yok zaten..Ben yüreği dünyam kadar güzel bir kadın sevdim.Sana benzeyeni değil seni sevdim. Ondan vaz geçmek bir çınarı kökünden kesmek kadar elem vericidir.
Oysa ben doğanın kalbini kalbim bilirim.

Unutma kalbin kalbim de...

söz

senin için sana

yarın yine geleceğim...