Kızarmış Yeşil Domatesler - 2

-Ay! çatlayacağım şimdi,hadi çabuk anlat,Hale on yıl önce ne yaşadı?
Gülay kızgın bir ifade ile…
-Şimdi zaten sağlık problemlerin ile uğraşıyorsun,şimdi anlatsam üzüleceksin,kafana takacaksın.Sen bu dönemi bir atlat,sonra ben sana anlatırım.Yürüyüşte ilkokul günlerimizi yad ettik.Boş ver sen Hale’ nin yaşadıklarını,ilkokul günlerimizden bahsedelim.Ne güzel günlerdi o günler değil mi?

-Aklıma çok güzel bir şarkı getirdin..kim söylerdi hatırlayamadım ama.. sözleri ”Ne günlerdi ah! Günler” diye devam ederdi diyerek,o şarkıyı mırıldanmaya başladı.

-Nasıl güzel günlerdi. Okulumuzun kuzey tarafındaki çam,kavak, söğüt,çınar,akasya ve telli kavakla dolu koruda beslenme saatimizde yemeklerimizi yerdik.Sonbahar hüzünlendirmezdi bizi şimdiki gibi,sararmış yaprakları avuçlarımıza doldurup,havaya fırlatarak yaprak konfetileri altında sevinç çığlıkları atarak koştururken, duyduğumuz mutluğu kelimeler anlatmaya yetmezdi.Daha sonra da,ağaç kapmaca oynardık.Ders zili çaldığında, oyundan yorgun düşmüş bir halde sınıflarımıza giderken,yenmemiş yumurtaları çöpe atardık.Öğretmen kızardı yumurtaları sınıfa getirmemize.Meğer yumurta çok kokarmış,Oysa bize hiç kokmazdı soyulup,haşlanmış yumurta.

Hele de okulun bahçesin yılan gördüğümüz gün ne çok korkmuştuk.Yılan yavru bir yılandı;ama bizim korkumuz çok büyüktü.Hizmetli o yılanı alıp okul dışındaki çimenliğe atmıştı.

-Evet hatırladım yılan gördüğümüz günü,tam öğlenin sıcağıydı.Hele de haftada bir gün okul kütüphanesinde kitap okuma saati,ne sıkıcı olurdu değil mi?

-Evet ya! Hiç kimse kitap okumazdı.Herkes bir birinin yüzüne bakardı.Öğretmen gelince de kitaplara bakardık.

Dediğinde ikisi de bir kahkaha attı; ama Kafası Hala Hale ‘nin on yıl önce ne yaşadığının merakı içindeydi. Kesin ve net ses tonu ile..

-Lütfen anlatır mısın ?Hale ‘nin yaşadıklarını…

-Tamam anlatayım,Hale’ nin annesi sağlıklı bir kadında,Bir gün kalbinde ufak bir sorun çıktı.Hatta sorunu da çok önemli bir şey değildi.Buna rağmen üç tane konunun uzmanı prf,doktorlara götürdüler.Ameliyat kararı alındı.Yarım saat sürecek bir ameliyattı. Ameliyat odasına alındı.Biz kalabalık bir gurup dışarıda ameliyatın bitmesini beklerken, işte ..aniden kötü haber geldi,kanamayı durduramamışlar ve …acı son.

-Anlıyorum…Hale ‘ nin dediği gibi..olacakla,öleceğe çare yok,bizlerde buna kader diyoruz…

-Evet…kader diyoruz,sevinçler,mutluluklar anlık yaşanıyor,oysa acılar hiçbir zaman unutulmuyor ve bir ömür boyu kanıyor.İnsanlar ölüm gerçeğini bildiği halde,neden bu kadar acımasız oluyor işte onu anlamıyorum...

Duydukları onu yeterince üzmüştü…



Devam edecek….

-