Bilmiyorum kaç kez baktım resimlerine kaç defa konuştum .

Her gece yastığıma başımı koyduğumda kaç kere çağırdım yüreğimle
belki sende beni düşünüyorsun diye geçirdim aklımdan.

Kaç gece yandım hasretinden kaç kere adın dillendi yüreğimde...

Kaç defa baktım telefona aradıda duymadımmı diye, acaba aklına geldimmi diye?

Seni düşünüp sana anlattığım okadar çok şey var ki duysan şaşarsın,
insan bir hayalle bu kadarmı hasbihal eder diye belkide gülersin.

Seni sensizliğinde yaşamaya alıştım alışamadığımsa rüyalarıma gelmediğin günler.

O günlerde acaba unuttumu başka rüyalaramı yolculuk etti, bana uğramadan diye iç geçirdim.

Başımı yastığıma koyduğum an hissediyorum kalp atışını nefesini ve hatta hiç bilmediğim kokunu .

Gözlerimi kapatmadan görebiliyorum seni hayalde olsan gözlerime bakıp bekle geleceğim dediğini.

Böylesi mutluluk kaç kişiye nasip olur ki ? Kaç kişi sevebilir ki ,kaç kişi göze alır yürek yangınını ,hasreti.


Uykusuz gecelerde sen olmasanda hayalinle kahve içmeyi.

Mutluluğun resmini merak ederdim hep bir annenin mutluluğu doğan bebeği, yarını olacak çocuğu.


Benim mutluluğumun resmi bir çift siyah göz oldu...


Belki şuan uykudasın ben bu satırları yazarken ,belkide hiç gelmeyecek bu mektubum sana
ama ben bileceğimki yüreğimle yüreğindeyim...



SON EYLÜL