İnsanın yaşamında en başta gelen yapması gerekirken boş verip belki de umursamadığı işlem ihmal olsa gerek.Kayıtsız davranmanın veya ihmal etmenin zararlarını defelarca yaşamışızdır.Ama gene de ihmali, ihmal ederiz.
Sabah sabah küplere binen dostumun halini bir muafir seyrettim.Elinde ki yaptığı iş basit oldukça da kolay.Ama bir türlü terleyip toplayamaması bir nevi onu canından bezdirmişe benziyordu. Ne kadar uğraştı ise bir türlü denk getiremedi işinin ucunu başına. Ben kenarda onu seyrediyorum, beceremediği işi yüzünden sinirleniyor, öfkeleniyor kendi kendine bir şeyler mırıldanıyor”bildiği küfürleri” Bir ara işinden başını kaldırdığı an göz göze geldik,ben halini gördüğümden gülümsedim, Güldüğümü görünce bir kat daha kızıp,
-- Bana güleceğine bir el atta yardım etsen olmuyormu yani?
-- Olur dostum olur da, önce çekilmen gerekiyor yanımdan,
-- Niye imiş çekilmek?,
-- Niye olacak işe başlarken ihmalin cazasını çekiyorsun, çekilmezsen başaramam da.
-- Ne imiş ihmal ettiğim şey?
-- Bismailla’yı ihmal etmişe benziyorsun. İşe başlarken Bismillah deseydin bu hale gelmezdin.
-- Ya hu, Allah’ın seversen bir de masal okuma bana,Bismillah deyecek kadar ne iş yapıyorumda bana Bismillah dedirteceksin.
-- Tamam dostum al işini şimdi yap,ağzından Bismillah çıktı ya. Bak hemen nasıl başaracaksın bir gör.
Dostum bir kac defa daha la havle çekip tekrar girişti işine. İnanın çok sürmedi,elinde ki işi bir solukta yapıp çıkmıştı içinden.
Başını kaldırıp yüzüme baktı mahcup utangaç bir hali vardı.Kızararak,
-- İhmal ettiğim durum gerçekten önemliymiş. Bileydim ihmal etmezdim sağ ol kardeşim...