Şiiri

Aşk’ı

Sevdayı seninle sevdim ben

Bilmem hatırlarmısın sevgili?Şiirler okurdum sana başucu kitabından günün keyifli anlarını yaşardık saniye saniye sesimdeki ahenge,vurgulara bayılırdın hep devam et derdin ,bitsin istemezdin.Bense şiirlere hayat verirken her rengi sende görürdüm.Şiirlerde hayat vardı doğanın bütün renkleri ,işte sendin o .

Bakan gözlerin sıcacık yuvam,atan yüreğin sevdam,kokun baharımdı.Teninde hapsolmuş bir bedendim.Nefesim dudaklarında son bulsun isterdim.Sen candın,cananın canı.Ne şehirler kurdum seninle ne şehirler yıktım.

Bu emanet bedenin ömrü seninle başlasın seninle bitsin istedim.Dualarıım,gözyaşalarım hep bunun içindi.Sen yoksan hiçbir şey yoktu.Renkler anlamını yitirir herşey siyaha,geceye bürünürdü.Karanlığın sesi olurdu yokluğun.Korkardım sensiz ve sessiz..Düşlerimi çalardı sensizlik.Bu yürek yokluğuna alışamadı sevgili alışamadı.En az ben en çok sesinsizlik birikti gidişinle..

Ayrılığın yükünü.. Acıyan yürek, kırılmış parça parça bir hayat bıraktın geride..Toparlayamadım ,toparlanamadım yarına ait umutlar olmadan nasıl yaşanılır ki .Anladım ki ,beni öldürüp seni yaşatmışım sadece sevmemişim ,tapmışım sana.

Şimdi arada bir dön ve el salla vicdanına bakalım ne görecek ,ne bulacaksın..