İki dudağının arasında...
Olur;
olmaz...
Evet;
hayır...
Alt yapısında binlerce gözlem, tahlil, muhakeme olsa kaç yazar, olmasa ne?
Bir sonuç seninle ilişikli doğuyor...
Yaşamının ve yaşamına monte nice yaşamın sonrası seninle şekilleniyor...
Olur dersen bir türlü, olmaz dersen başka türlü bir akış...
Sen belirliyorsun.
Haklı haksızında değilim.
Hem hak dediğin nedir ki?
Bu anın haklılığını yarının haksızlığı olarak milyonlarca milyarlarca defa yaşayan bu dünyada hak mütalaaları ancak geyik muhabbeti.
Nice kültürler nicesinin belini kırma sevdasında belinden oldu.
Ve sonra sen asla tanrı değilsin; öyle mi?
Kararı ile değişen her şeyi değiştirenin gücü adına....
Komik oluyoruz.
İman bu nedenle tuş oldu.
Tanrı sıfatını emelinin hamalı yaptığın için melekût sana küs olmasın sakın!

Ve sonra nasıl olsa,
bir nokta konuluyor.

Noktalı tanrı parçası.....

Sonra bunca ihtişamlı varlığına rağmen yaşamaktan şikayet ediyorsun.

Doğrusu sen sana yaşam engelisin. İstiyor; ama istediğinde başka bir şeyi yapıyorsun.

Yapabilmek, bir küçük parmak hareketi, bir dağı kaldıran.

Bir ses teli titreşimi; okyanuslara dalga kaldıracı etkisi yapan…

Kır ve yanaş…

Ya da nasıl olsa geçiyor zaman...

Çürüyen ömürlerin malikleri, civarlarının hakimleri…

Şu bir hata:

Defolu hata algısı…

Dayatıyor kültür, şu doğru, bu yanlış tarzı bir algıyı...

D.N.A.sında zerre miktar doğal bilgi nakli ile doğmayan bebek, dedesinin babasına doğru ve yanlış çizelgesini talim ile kavramaya mecbur tutuluyor.

Hep bir etki var...

Etkilenen de etkiliyor süreç içinde.

Akıl deniyor süzgeç için; ama aklın mayası küf tutmuş.

Hazır bir çizelge var malum...

Belirlenmiş...

Doğduğun yerin yaşayan hukuku ne diyorsa o...

Bir zaman sonra ister istemez kaptırıp sende kendini en kadim savaşçısı bile oluyorsun o kültürün tezleri adına ölümler doğuracak kadar tutkuyla...

Ve sonra sen, ağzınla istersen kuş tut,

cevherinden tutmuşlar tuttuklarını.

Ayıpları var; günahları, sevapları...

Analarından babalarından asma halılık...

Şu kıtanınki farklı bu zamanınki farklı ne yazar?

Dayamışlar huniyi akıtıyorlar; yersen...

Zamanın da akması var ve her nesile yeniden kör cehalet doldurur o...

Şulelenmiş yaşam,

ve ölü laleler,

çürük kokan bir yasemin...

Birileri öğretmese bütün tarih çöp kutusunda...

Teknoloji, bilim, bütün felsefe ve ne varsa bilgi adına uydurulmuş...

Ben böyle insanlığı, saza tel mi yaparım?