Güneş küskün bir halde batarken efsunlu bulutlar içinde kalmış bir sevda özlersin.
Buralarda bulamazsın der yaşlı bir dede
“Evlat buralarda bulamazsın”
Çok uzaklara gidersin çok uzaklara ..Kaf Dağının ardında bir şeyler ararsın.
Orada evlerin renkleri mavi ve yeşildir.İnsan yüzleri, düşünceleri ve hatta gülmeleri bile mavi ve yeşildir.
Oysa senin sırtladığın kan kırmızı bir sevda.
Bir bir yüzüne kapanır kapılar.Senden korkarlar.

Boynu bükük ayrılırken karşı dağların yamacından bir ışık çarpar yüzüne.İçin ısınır, yüreğin yerinden oynar, o coşku ve heyecanla bakarsın tam kalbine..İşte bir ömür arayıpta bulamadığın o..
Heyt be !
Hiç bir şey düşünmeden koşarsın koşarsın...Yılmadan yıkılmadan koşarsın..
Vardığında beyaz bir buz tabakası karşılar seni..
“Merhaba” der “Yıllarca beni mi aradın”
Dona kalırsın

Merak etme yolcu..Güneş gayrı seni sırtından vurmaz..
Çünkü o sana küseli yedi mevsim geçti.
Haydi gülümse... o beyaz ölüme


Güle güle aşk..güle güle !

Merhaba sevgileri nakış nakış işleyen insan..Merhaba !

................................

Felsefi görüş : kapılar kapandığında bilin ki o kapı bir daha size açılmayacaktır.
Bunun bilincinde değilseniz kaybedersiniz
Saygılarımla