Gün yine aralanır oldu. Bir kaç saat sonra gündüz geceyi devir alacak. Bugün kaç kere insanoğlu son bakışını birine hediye etti kim bilir?

Yaşam, farkında olup olmamamıza bakmadan binlerce kişiyi hayatımıza sunar. Anlık bile olabilir bu. Yolda yürüyorken düşüncelerimizin içinde kavrulur muyuz yoksa sabah saatlerinde örneğin yerleri temizleyen bir personeli farkına vararak yanından geçerken kolay gelsin sözünü hediye eder miyiz?

Ben arabada, yolda vapurda kısacası bulunduğum her yerde, insanları ve yaşamın tuvalini en ince ayrıntısına kadar beynimde bir orkestra varmışcasına kulağıma gelen melodilerden zevk alırcasına çaktırmadan incelerim. Kimisini de fotoğraf makineme hediye ederim. =)

Her zaman yanımda bir kalemim ve not kağıtlarım bulunur.
Yazdığım yazılar ve şiirlerde başkalarının anıları bende yeniden yaşam bulur. Bunun zevki yemyeşil bir gölün çevresinde koşmak, dans etmek, sonra da papatyalarla örtülü çimenlere uzanıp gök yüzüne bakmak gibi mutluluk vericidir.

Son bakışımı sunduğum tanımadığım bilmediğim nice insanların ve doğanın güzelliklerinin bana verdiği küçücük tüyolar ve büyük hissiyatlarla elimden geldiği kadarıyla onların portresini bir ressam gibi oluşturmaktan onur duyuyorum.

Son bakışınızın farkında ve keyfinde olmanız dileğiyle....

*Fotoğraf biraz titremiş olsa da kendime aittir. =)