ATSAM MI ATMASAM MI DERKEN

Avuçlarımda renkler, ellerimi gizliyorum senden. Gül kokuyor, saklanamıyor çiçekler. Versem mi vermesem mi derken, ‘ver!’ diye bacağıma yapışıyor karttaki minikler. Belli ki gözleri dikilmiş senli günlere. Örtülmüyor dünkü güzellikleriyle geceler. Orada, oralardaki seninle; burada, buralardaki ben. Çıplak ayaklı miniklerin arasında da o! O, beyaz tüylü alaca kuyruklu. Burnu terli gözleri yumuk. Boynunda sevdiğin renkten bir fiyonk. Tasması deri, mavi boncuklu. Adı yok. İşin gerçeği, tasması da... Fiyongu ben uydurdum, bir de boncuk kondurdum. ‘Mutlucuk,’ diye seslendim, aldırmadı. Adını sevmedi ya da boncuğu beğenmedi! Çokça satın aldım. Yılbaşında, doğum gününde... Her bayram yine... Bu karttan? Bu kartı? Atsam mı atmasam mı derken, suspus olmuş kımıldamıyor bebekler. Bu kartı?.. Bu kartı?.. Yine bağrışıp yönlendirsenize bebekler. Salınıp koksanıza güller. Başlattınız bitirsenize minikler. Bu kartı?.. Bu kartı?.. Evet, bu kartı?..