Kaçımız bakabildik bir kaç saniyeden fazla o görüntülere. Bağıra bağıra isyan etmedik mi, ağlamadık mı?

Hep beraber ağladık... Hala da ağlıyoruz. .. Acılar üzerinden siyasi söylemler üretip, cenaze ağıtcıları gibi ağıtlar yakanlara kıza kıza ağlıyoruz...

Elimi kazara duvara çarptığımda hissettiğim acının önüne geldi durdu o çırpınan küçük bedenler... Acıyamadı parmağım kızardı utancından. Sahilde yürürken normal hayatın sürüp giden koşturmalarından çıkıp kurşunların uçuştuğu meydanlarda kalan insanların kalp atışlarını, dua dua fısıltılarını duyuyorum artık.

"Seni de bir gün vururlar ey acı" dizeleri geliyor aklıma sık sık. Vuramadılar yine. Iskaladılar. Ya da vurmadılar. Vurmuyorlar... Acıdan başka her şeyi vuruyorlar ama acıyı vurmuyorlar...

Ateş başka bir gezegene düşmedi. Bizim gezegenimize düştü. İçimize düştü. Akıllanmamız için verilen bir süre kadar sürgün edildiğimiz gezegene. Akıllandık mı peki? Ne gezer. Gittikçe beter oluyoruz... Daha daha diyor şeytanlarımız...

Biz her şeyi yanlış anladık galiba. Kan bağını, kardeşlik bağını, din bağını...Yeni bir şey söylenmesi lazım bu konularda. Ve söylenenlerin de bir iyice anlaşılması...

Sahi hani o ikide bir bulutların arkasında arzı endam eden Ufolar aşağıda birbirimize yaptıklarımızı gördüler mi acaba? Yüksek teknolojilerinin kendilerine ulaştırdığı bu manzaralar yüzündendir ki bir türlü inemiyor olmalılar insanlar arasına... Bence daha uzuuuuun bir süre de inemeyecekler.........