Bu yazıyı okuyan herkesin cennet kokusu burnundan gitmesin.
Güzel bir dua ile başladık.
İçinizi ferahlatan bir dilekle…
Cennet kokusu, bütün rayihaların toplamıdır. Itırdır, güldür, misktir, misk ü amberdir.
Ya cehennem kokusu gelseydi burnumuza, dayanabilir miydik? Sabredebilir miydik acaba?
Nereden geldi takıldı dilime, zihnimi ne zamandan beri meşgul etmeye başladı, beni ne zaman kendisine bağladı bilmiyorum ama bir canın ağzından dökülen bu dua beni kendisine rabteyledi, meftun etti, maşuk eyledi.
Bir yanlışa düştüğü vakit ilk olarak diline gelen bu eşsiz dua sizi de sarıp sarmalayacaktır. ‘Cennet kokusu burnumdan gitmesin.’ diye.
Yaşadığımız dünya o kadar pis ve iğrenç kokmaya başladı ki savaşlar ölümler cinayetler zehirler hırsızlıklar yalanlar zulümler sayfa sayfa, güzellikler harf harf…
Cehennemi hisler etrafta tur atmakta, şeytani arzular her nefeste bitivermektedir. Bakışlar kötü, lafızlar tehlikeli, ideolojiler zehirli… Irki hasletler ön planda, rengi tavırlar ayan beyan ortada, kıtlara göre insanlar etiketlenmekte, gelişmişlik düzeyine göre kıymet verilmektedir.
Peki soruyorum size şimdi: ‘Cennet kokusunu nasıl duyacaksınız?’ diye.
Cennet kokulu sözümüz var cennet kokusu özümüz var.
Bir iyilik yaptın mı gelir de konar burnuna cennet kokusu, seni rahatlatır, yanına yaklaşanı cezbeder.
Bir güzelliğe imza mı attın diyelim gelir de ikamet eder cennet kokusu tenine, seni sarıp sarmalar, etrafını ihata eder.
Ah cennet kokulu insanlar!
Bir haksızlığa karşı direndin mi, mücadele ettin mi, sesini çıkarttın mı işte o zaman sana doğru yayılır cennet kokusu. Buram buram sarar seni. Ruhun cennette olur sanki!
Sadece insana değil nebata ve hayvanata karşı sergileyeceğin ortaya koyacağın her türlü olumlu ve güzel hareketinde cennet kokusunun anında yayılmasını sağlar.
Bakın etrafınıza ışık saçan, cennet kokusu yayan, sizi her haliyle mest eden, meftun eyleyen kaç kişi yaşıyor acaba?
Yaşadığımız dünyada bizleri varlıklarıyla rahatlatan olmazsa olmazımız olan kaç kişi var acaba?
Çok az kaldı cennet kokulu insanlardan.
Nadide bir cevher misali oldular.
Sırtımızı dayayabileceğimiz, kendimizi güvende hissedebileceğimiz, en kötü günümüzde dahi kapısını çalabileceğimiz, sırrımızı paylaşabileceğimiz, bizi yargılamayan, hakkımızda olur olmaz hüküm vermeyen, duruşuyla hayran bırakan, bakışıyla tesir eden gülüşüyle neşe katan, lafız ile kalbimizi fetheden kaç kişi kaldı acaba?
Ya cehennem kokusu yayanlar!
Ya cehennem bakışlı konuşlu olanlar!
Her hareketiyle, her konuşmasıyla, her tavrıyla bizleri cehenneme kadar götürenler! İçimizi karartanlar, aklımız çelenler, kalbimizi paslatanlar! Kötüye endeksli olanlar, olumsuzu çağrıştıranlar!
Allah bizleri ve sizleri cehennem kokulu olanlardan uzak tutsun. Onlardan eylemesin.
Cennet kokulu olanlara komşu etsin. Onlardan eylesin.