Sanat’la uğraşmak demek;
Soyunmak demek
Onunla büyüyüp,onunla yaşlanmak demek
Birikim ve emek demek
Birçok hataların toplamı,çıkartması,bölmesi,sağlaması,tecrübe demek
Sanat’ı sevmek demek;

Kendinle barışık bazende kendinle kavga etmek demek
Gönül nikâhı kıymak demek
Hiçbir kumayla yapamaz,yaşayamaz sanat
Ailesi o,çocukları o,akarabaları o olmuştur artık...

Sanat’ı sevmek demek;
Yaratıcılık demek,özveri,hoşgörü demek
Piskopatlık,megolamanlık,çatlaklık demek
Sanat öylesine verici,öylesine dipsiz bir kuyudur ki,
İçine düşenin hiç çıktığı görülmemmiştir
Ve...içine girenin dışında ne yaşandığınıda bilen...

Alıp götürür seni ötelerin en ötesine
Ruhun bir farklı,mantığın bir farklı,yüreğin bir farklı yaşar
Farklı olmanın hazzını yaşatır insanoğluna
Acılarını kanatır,hislerde coşarak üretirsin
Her üretme diğerlerini doğurtur...ikiz,üçüz,dördüz
Bitmeyen doğumlara hep gebesindir artık
Tüm hayatları incelerken
Kendi dışındaki hayatları yaşamaya başlarsın
Güneşin doğuşunu,doğanın gizemliliğiyle örtüştürüp
Gizemli yolculuklarda,ücretsiz gizemli bir yolcu serüvenicisindir
Bazen çırılçıplak soyunsanda,megolamanlığa doğru başlar adımlar
Yalnızlığın sorgulandığında da iyi bir piskopat edası
Her bir adım kendine yaklaştırır ve kendinle tanışmak vakti gelir...


Ve..sanat,sanatçısını doğurmuştur artık!
Doğanın ve insanların tüm malzemelerine ihtiyacın vardır
Bir kediyle yoğunlaşmak,karıncaların düğünlerini izlemek
Ağustos böceklerinin seslerini dinlemek
Yaprakların dört mevsimi,toprakların verimiyle harmanlarsın...
Acıyı tecrübe edinmenin dayanılmaz hafifliğiyle
Her sabah gönül dostlarını selâmlarsın
Şiddetli bir fırtına ya da yağmur sonrası gibi
Dingin bir yürekle,hayata dair ne varsa yaşadım dersin...

Yaşama ektiğin çekirdekler filizlendimi blinmez ama
Sulamayı unutanlara hatırlatırsın
Ya da bazılarının yağmurlarından bir yerlerde
Gelincik tarlasına döndüğünü görürsün...
Sonra bulutların üzerine çıkar
İnsanların karmaşasını izler,
Ve gönül gözüyle görmeye çalışırsın ki, o görevindir...

Çünkü senin hiç düğümlerin yoktur
Üretirken,çözerken neleri tükettiğini göremezsin
Gizemli bir dünyanın gizemli bir ferdi olarak
Görmenin mutluluğunu yaşarsın ve sunarsın
Ve...bir sürü yumakların vardır
Hayata dair söylemlerinin suçu ve günâhı yoktur...

hayat zaten kendi adına,ilk günahını adem babamızla yapmıştır bilirsin...
Her bir eserinde,bir ressamın fırça darbeleri gibi,
Renklerden renlere yorulmadan koşarsın uzun bir müddet
Ve..her bir eserinde gerçek bir hümanist olmuşsundur
Ve..bir Arşimet edasıyla "buldum,buldum" dersin iç dünyanda...
Ve..yine birçok yüreklerde atarken hayranlıkla,hayranlarınla
Sen tek başına olduğunu farkedemeyeceğin
Yıllarında peşisıra gelir
Ve...eğer güzel eserler üretebilmişsen ki;
Bu göreceli kavram karmaşalarında
Ancak senin gözlerini yumduğundan sonra anlam kazanır
Derler ya hani<<Ağaç yıkılmadıkça yeri belli olmazmış>>...






ayşe yayman