hayrettin taylan




“Alışkanlıklar halat gibidir. Onun hergün bir lifini örer, Sonunda da kopmaz hale getiririz...”.Alıştım sana...kadınsal ışıltının derinliğinde eriyor,buhurlaşıyor senli anlar damla damla iniyor yürek toprağıma.....Islasıl haller yaşat bana...Isla beni.... Düşlerim kadar,ömrüme kadar.


Bam tellerimde kalmış sevda ellerim.Kime gitsem, dokunulmuşluğun, dizelerimde okunmuşluğun gözüküyor.
Hüzzamlı şarkıların diline meze olmuş sözcükler uyanıyor yara başımda. Seni sevmenin tüm sert taşlarına aktı damlalarım.
-Sular taşları eritmezdi;ama damlalarım taş da ben de bırakmadı.
-Anılarının sınıfına düşen ayrılık zekisiyim. Bütün ayrılanlar bu sınıfta… Bütün keskin bıçağın iki yüzünde güleç yüzlerden hüzne kayıt yapanlar bu sınıfta…
-Dedim ya O’kuluna döndüm…



Üşümüş vuslatların vasıfsız umutlarını taşıyor.Gelemeyişine metelik atan bir işçi gibiyim. Bağrımda başladım sensizliğin işine.Artık dedim ya sensizliğin hamalıyım. Kendimi taşıyorum, oradan buradan ama nedense hep sana..Hep sana..

-Buselerde kaybolmayan bu senem varken nasıl sensiz kalırım.Bu revayı kaç mecraya yazacaksın.Hangi vicdan duvarının dibinde beni keseceksin birisi istemiyor diye.

Hangi şul’eli gecemin külüsün. Külünden güller yetişir anka düşlerimde.Sen hangi bitmezliğin bambusu gibisin.Neden her dem yüreğimde yeşil gözlerinle artıyor sevda yeşilin. Neden bu kadar ruhumu esir eden savaş güzelisin.Hangi tesadüfün ruhsal akışında yakaladın beni…
Günahkârım diye sensizliği de günahtan saydılar.Tek günahımsa seni sevmek, seni hep istemek. Bu mistik algının şifrelerinde yarınlarının yar kapısı açık. Sen uzak kalışını bitir,sen bir dirhem de olsa bana yakınsal düşlerini sırala.

-Bir adım at gayrı..
Bir adım artık sen…
Bir adım dedim …. Ya ….






Ayrılığın davulunu çalan hüzünkeş ben değilim. Sensizliğin h’alayındayım diye davulcu sanma beni.Evet, zurna çalıyor umudum,seni besteliyor bir günlerim;ama davulcu değilim. Belki de sırf seni görmek, ya da senin gezdiğin topraklara basmak için mahallenizin ramazan davulcusu oldum.Bunu da çok görme.Her gece geldim, her gece senli maniler okudum.
“Al kalbimi senin olsun
Ver kalbini benim olsun
Beraber bir aşk kuralım
Sonsuza kadar olsun”


Asmalarda üzüm var
Özüm sende gözüm var
Ömrümce seni seveceğim
Yürekten sözüm var




Muştularların diliyle her gece seni okudum,her gece sende eridim.

Bir kâbus sonrasında uyandım ki bitmiş davulculuğum.Yine yoksun,yine keskin bıçağın ucunu bırakılmışsın.Yüreğini senden kesmeye gelmesin kimse.Sen aşk kızısın, sen aşka doğurkan ömür gülüsün.Senin yüreğin aşka hazine.Bitmez bu sevda cevherin.Bu cevher sende varken, bu akış , yüreksel yakış bitmezdi.


Boynu bükük kalanların kalaycısı değil yürek emekçiliğimiz.İstendik bir imza değilin herkesin.Kendi sevdamızın yürek devletiyiz.Bu uyumlu mutluluğa sisler kapladı diye hislerin körelmesin sakın.

-Hislerini örten sislerden arın.Sen yaryüzümsün.Sisler biter,gün’eşin doğar yanında bir ömür…Sen sabrı et cançiçeğim.




-Azaplar ateşini bitirdi. Bitmeyen çile var mı ki?
Kederin hünkârları diz çöktü bu sevdaya…
Aşkı gördüm,gülümsedi.Bu gülümse seninkine çok benziyordu.Aşkın bu güleç yüzünde durdum.
-Etiğin eteği yırtmaçlı bir zaman olmuş dedi.Eteği altında satılmış etikler var dedi.Satılmış ruhlar var,bedensiz kalmış bedenler var.
Herkes aşk rolünde ama satılık anları, zevkleri yaşıyorlar.
Sizin bu sevda berraklığınızı gördüm, gülüşüm bunaydı.Bu devirde böyle temiz, büyük aşklar da var.

-Ben de gülümsedim, güleç yarınlar doğdu, güleç seni istedi bilesin….