1948-1968 yılları Amerika Birleşik Devletlerinde en çok çocuk yapılan dönemdi. Amerika Birleşik Devletleri 2.Dünya Savaşının galibi olarak dünya üretiminin % 40 ını tüketen bir toplum olmuştu.

Söz konusu refah döneminin çocukları yirmi yaşına geldiklerinde ’Hippier’ çiçek çocukları olmuşlardı. Kendilerine bir felsefe arıyorlardı. Yaşamın sırlarını öğrenmeden yaşamışlardı. ’Dünyadaki ’her şey bizim ’, dünyanın tüm nimetlerine biz sahip olabiliriz, dünyadaki her şeyi ’biz yapabiliriz’ zihniyetiyle yetişmişlerdi.

Bu zihniyet serbest yaşama olanağı veren reklam firmalarının gençleri aldatan reklamları yapmasıyla hesapsızca yeme içme ve özellikle giyinip, eğlenme fırsatı sağlayan zengin-şımarık toplum zihniyetiydi. Fakat bu durum 1968 yılında Vietnam cehennemine dönüşecekti.

Vietnam, yetişme tarzını anlattığımız Amerlkan gençliğinin üstüne tuz biber ekti. Amaçsız, felsefesiz, ne oldum ben delisi bir gençliğin zihin boşluğuna uyuşturucu madde yerleştirdi. Amerika’daki esrar alışkanlığının başlangıç noktası Vietnam savaşıydı ve 1960 lardan itibaren A.B.D kaynaklı şarkılar incelendiğinde Vietnam’da yitirdikleri arkadaşları için yazılmış birer Vietnam ağıdı oldukları görülüyordu.

O yıllarda uyuşturucu sorunu gençliğinin en önemli sorunuydu. Öyle ki, Maryland’lı bir zenci futbolcu uyuşturucu alırken hayatını kaybetmişti. Polisle karşılaşınca ölüme yol açacak miktarda uyuşturucu maddeyi yutmak zorunda kalmıştı. Odasının duvarında, taptığı bir kahramanın resmi asılıydı. Bu kahraman aşırı dozda kokainden ölen Maryland Üniversitesinin basketbol takımından ünlü Jen Bias’tı...