Güzel varken çirkini görüyoruz, gördüğümüz yetmiyor bir de çirkinliklerden yakınıyoruz. İyiler varken herkesi kötü zannediyoruz. O zaman da doğal olarak yaşamak varken ölü gibiyiz.

Dağları yıkmayı istemekten vazgeç, git bir kulübe yap ve geri kalan ömrünü her türlü mücadeleden uzak geçir.

Aydın olmayanı aydınlatabilirsin; aydınlanmak istemeyen içinse maalesef yapabileceğin bir şey yok.

Evet biliyorum, sen hep benim aklımdasın. Fakat benim aklım hiçbir zaman başımda değilki.

Biraz sonra güzel bir yemek olacağı, kurtlar sofrasındaki tavşanın aklına bile gelmez.

Kendi ülkesine ve insanlarına yabancılaşanların ihanet etmelerine değil, etmemelerine şaşırmalı.

Âşığın cümlelerinin çoğunun sonunda soru işareti vardır? Çünkü “Gelecek mi, gitti mi, ne istiyor, nasıl, sevdi mi” gibi sorular hep aklındadır.

Çocuğun sevgisi kadar gerçek sevgi, hüznü kadar gerçek hüzün, isteği kadar gerçek istek, sevinci kadar gerçek sevinç var mıdır?

Gerçek âşık, vuslattan da ayrılıktan da zevk alır.

Beynini olumlu düşüncelerle öylesine doldur ki, olumsuz düşüncelere yer kalmasın.

Mutluluğun bir öğretmeni, bir reçetesi veya sihirli bir formülü yoktur. Bir yöntemi vardır, onu da kişinin kendi bulmalıdır.

İyilik, güzellik, doğruluk, ahlâk, hak, adalet ve hakikat her insanın özünde vardır. Özdeki bu değerleri işleyerek kendine, topluma ve insanlığa yararlı bireyler yetiştirebiliriz.

Güzellikler çabuk, çirkinlikler yavaş yok olur; iyi zaman hızlı, kötü zaman yavaş geçer.

Bilginin gücü, tüm insanlığın ortak malı olmasından gelir.

Kötümser iyimseri, iyimser de kötümseri karalıyor. Bunun bir orta noktası yok mu?

Tutku esarettir, ancak bazen esir olmak da ister insan…

Şovmenlik bir sanatsa, siyasetçiler de sanatçıdır!

Toplum sanata, sanat da topluma mutlaka bir şeyler katar. Hangisinin katkısının daha fazla olduğunun ise önemi yoktur. Çünkü er veya geç sanattakiler topluma, toplumdakiler de sanata gidecektir.

Bazen insanları rahatsız etmek gerekir. Çünkü fazla rahatlık, gerçekleri anlamaya ve görmeye engeldir.

Aşk yağmurunun şemsiyesi satılmaz. Hoş, satılsa da müşteri bulamaz.

Zamanın bolsa karanlığa küfür et; sanki karanlığın pek umurunda!

Hayat değerini bilirsen değerlidir.

İhtiyaçlarınızın listesini iyi yapın. Çünkü o listedekiler ileride muhtemelen sahip olacaklarınızdır.

Ortalığı ölüm sessizliği kapladığında insanlar, rahat öleceklerini sanırlar. Oysa o sessizliğin arkası şiddetli bir gürültüdür.

Cebindekilerin farkına varınca, cebine de koluna da girecek el çoğalır.

Hayatta şikâyetçi olmayacağımız bir hırsız var: Kalbimizi çalan.

Aykırı insan rahatsız eder, meydan okur, anormal davranışlar yapar. Neden? Dikkat çekmek için olmasın!

Güneş ışığını, dere suyunu verirken ayrım yapmaz. Güneş olmak çok mu zor? Öyleyse dere ol.

Anılarından kaçamazsın, onlar senin gerçeklerindir. İçlerinde utanç duydukların, “keşke yapmasaydım” dediklerin olabilir. Buna karşılık hatırladıkça seni mutlu edenler, “iyi ki öyle yapmışım” dediklerinde de vardır.

Teşhis yanlışsa, tedaviye ne gerek var?

Seni tamamlayan varsa, bu senin de onu tamamladığını göstermez.

Doğadaki yaşam enerjisini fark etmeyen kişi yaşayıp yaşamadığını bilemez.

Kolay düşene çelme atan çok olur.

En değerli miras, fikir mirasıdır. Atalarından kalan mal-mülkle değil ama bu mirasla istediğin kadar övünebilirsin.

Tabularla örülen duvar bilim ışığını geçirmez.

“Hakikati ara!” Diyen çok, fakat arayan niye yok?

Yaşamayı becerirsen, her işi becerirsin.



Sevgili okur, geçen sene yayımlanan Oruç Baba’dan Aforizmalar’ın ikinci kitap hazırlığını yapıyorum. Her zaman olduğu gibi şimdi de değerli öneri ve görüşlerinizi almak üzere bu çalışmayı da internet ortamında sizlerle paylaşmak istiyorum. Katkı sağlayacak yorum ve eleştirileriniz için şimdiden teşekkürler... (ÖFH)