Yorgunum artık..Sevdamıza bekçilik etmekten,bekleyen olmaktan..Zaman geçiyor günlere haftalar,haftalara aylar,aylara yıllar ekleniyor.
Sensizlikte seni taşımaktan yoruldum
Yokluğunla savaşmak her an gelecekmişin gibi yaşamakçok zor sevgili çok zor..
Boşunadır bu bekleyiş ben gibi sende biliyorsun.
Gülüşüm de hüzünler saklamak ,hep gri ye bakmak yordu hemde çok yordu..
Artık
Ne doğan güneş bizi aydınlatabiliyor
Ne yağan yağmur da ıslanabiliyoruz
Gözlerin gözlerimden uzak
Eline uzansam tutmak için elin uzak
Başımı yaslamak istesem omuz uzak
Nedendir bu direniş sevgili neden..
Aşk uzaktan hiç de güzel değil.Uzaktan acı veren,hasret eken,hüzün kokan sevgili.Zamana zaman eklendikçe daha bi büyüyor yalnızlık.Kayboluyorum.Geleceği göremiyorum artık.Us’um isyan ediyor..anla beni sevgili anla
Sevdamız ruhumuz da ne çiçekler açtırdı,ne çiçekler soldurdu
Bırak en güzel yerinde kalsın hep böyle hatırlansın..
Anılar geçmişimiz
Umutlar geleceğimiz olsun
Anılarımızı umutlarımıza basamak yapmayı becerelim sevgili becerelim

Sonu yok
Sana çıkmayan yollarda kaybolmaktan yoruldum
Bekleyen değil..gel hep beklenen olalım
Yaşanan zor bir aşktı..Sensizliği kabullenmekte sanma kolay olacak..Hele başka bir sevgilin eli tutmak en zoru olacak.Öncelik senin tut başka bir eliki bende tutabileyim,
Yap sevgili yap ki..Birbirimiz de tutuklu kalmayalım..
Sevmek,kabullenmekse
Artık kabul edelim ki;
Bekleyen değil,beklenen olma vakidir
Sevgimiz büyüdü,olgunlaştı,yaşandı deme vaktidir

miray