Kasap Hali ve Ben

Şehrimizdeki tarihi kasap hali benim için çok önemli,değer verdiğim sevdiğim bir binadır.Tüm umutlarını kaybettiğin bir anda; karşısında tanıdık bir bina görmenin ne demek olduğunu, sekiz yaşında kaybolan bir çocuk anlar.

Ben! Sekiz yaşında kayboldum.Evimin yolunu bulamadım.Yolumu kaybedip evimi bulamamanın sorumlusu rahmetli babamdı.

Babam ikindi sırası eve geldi,beni Java motorun arkasına bindirdi.Bilmediğim bir kasaptan kıyma alıp,bana evin yolunu tarif etti,kendisi arkadaşları ile buluşmaya gitti.Ben bilmediğim yolda evimin yolunu kaybettim.Saatlerce yürüdüm ağladım.Hatta hiç ilgisi olmayan Tren yoluna çıktım,hem ağladım,hem yürüdüm.Benim ağladığımı görenler oluyordu,ama hiç kimse bana, neden ağladığımı sormuyordu.

Akşam ezanına yakın bir anda çok uzaktan şehrimizin kasap halini gördüm.O binaya birkaç kez geldiğim için evimi bulmak oradan kolay oldu.

İşin kötüsü benim kaybolduğum dan hiç kimsenin haberi yoktu.

Babam akşam ezanından önce evi gelip,akşam yemeği için köfte görmeyince,benim kaybolduğum ortaya çıkmış,arama başlamışlar.Onlar aramaya başladıklarında ben sokağımızı bulmuştum.

O günden sonra kasap hali benim içimde kutsal bir mabet gibi yer aldı.Hep bana dost,hep bana yakın,hep bana tanıdık geldi.

Yıllarca o,kasap halinin önünden geçtim,büyüdüm,evlendim,çocuklarım oldu yaşlandım.

Kasap hali ile aramdaki gizli bağı hiç kimse bilmedi.

Kasaplar iş yapamaz hale gelince kasap hali kapandı.Onun yıkılıp çok katılı bina yapılacağını duyduğumda çok üzüldüm.Uzun bir süre kapalı kaldı.

Şehrimizdeki alış,veriş festivalinin son gecesi oğlumla gece gezmeye çıktık.
Elli metre ara ile müzik gurupları,defileler,satıcılar caddeleri doldurmuş,soğuk olmasına rağmen bütün şehir caddeye çıkmış, çılgın bir şekilde alış veriş yapıyorlardı.Oğlumla ben kalabalıklar arasında hızla yürüyerek ilerliyorduk.Birden Kasap Hali geldi aklıma,Yolumuzu değiştirip kasap haline gittik.Kasap halinin önünde bir müzik gurubu vardı, gurubun bütün elamanları siyah giyinmişti.Halin kapısın siyah rengi ile bir bütünlük oluşuyordu.Sokak lambalarının ışığı ağaç yaprakları tarafından emildiği için loş ötesi bir karanlık vardı.Müzik henüz başlamadığı için orada oğlum,ben ve orkestra elamanları vardı.Sanki hüzünlüydü Kasap Hali.Nedeni yoktu;ama ben üzülmüştüm.Oradan ayrıldık.

O gece rüyamda Kasap Halini gördüm.Yıkılmamıştı.Kasap dükkanlarında etler yoktu,boş tertemiz bej rengi badanası ile insana huzur veren ikindi güneşinin ortalığı aydınlattığı bir mabet gibiydi.

Daha sonra Kasap halinin yıkılmayacağı haberini aldım.Çok sevindim.

Geçen hafta oğlumla birlikte evin ihtiyaçları için çarşıya gittik.Ana oğul gerçekten de çok güzel anlaşırız.İkimiz birlikte vaktin nasıl geçtiğini anlamayız.Çarşıda uzun zaman geçirince karnımız açıktı.Oğlum:

-Anne! Çok güzel bir lokanta açıldı,gidip orada yemek yiyelim deyince;oğlumu kırmadım.

Lokanta, dediği yer eski kasap haliydi.Kapısından içeriye adım atar atmaz,rüyamda gördüğüm aydınlık,huzurlu bir yer karşıladı beni, ikindi güneşi yemek masalarının üzerine düşüyordu ve sokağın sıcağına rağmen inadına serindi…

Çok heyecanlandım,çok mutlu oldum.Sokağı gören bir masaya oturdum.Birden kaybolduğum gün geldi aklıma,sokağa baktım,Sanki sekiz yaşındaki ağlayan beni gördüm.Gözlerin sulandı.Hemen gözlerimi peçete ile sildim.