Firkat ... Sözlük anlamı "ayrılış , ayrılık " olan bu kelimeyi birçoğumuz kullanmayız ,aslında derin manalar içerir sonrasında getirdikleri bakımından . Her firkat için geçerli olmasa da çoğu hicranı doğurur . Hicran ise sözlükteki bir manasıyla "ayrılıktan doğan üzüntü , acı" demektir . Telaffuzuyla birlikte insanın yüreğinde bir burukluk yaratır .Buradan hareketle bazı kelimelerin gerçekten ruha sahip olduğu gerçeğini görebiliriz .

Ruhsuz olduğu için firkat kolay kısmıdır bu meselenin , kararlar aniden ve düşüncesizce verilir , o an için "sınanmadığın bir günahın masumu" oluverirsin ("alıntı") . Gel gelelim o masumluğun doğurduğu acılara sahip çıkma noktasında önce karşındakini suçlamalara sonrasında ise kendini hakir görmelere başlarsın , işte tamda bu noktada artık hastalıklı bir yüreğe sahip olmaya başlamışsındır . Aslında olmayacaktı zaten bunu kabul etmekte zorlanır insan çünkü seni onla bir araya getiren şartlarsızlık vedalaşırken de geçerliydi .

İyi insanların cennete gittiklerini iddia eden akl-ı selim kimseyi görmedim , dikmek istediğin iyilik gökdelenlerini iman (anladığımız anlamda) temelleri üzerinde inşa etmediğin sürece havada kalıyor.

Yani beşer-i aşkta da böyle , ektiğin sevgi tohumunun neşv-ü nema bulması için onu sevgiye iman toprağının üzerine ekmek gerekir , senin onun için yapacağın hiçbir iyilik veya onu koruyacağın hiçbir kötülük seni aşkın cennetine götürmez .

Yazının bu kısmında bir açıklık söz konusu , tek kişilik iman yetmeyecek çok net görülüyor . O halde şöyle sonlandıralım , iki kişilik bir tek yürekte sağlanmadıysa bu iman hoş geldin aşkın cehennemi ...