Adamın biri yolda giderken elindeki bir pisliği bir çocuğun başına siler. Adam kötü niyetle yaptığı bu hareketten büyük sevap alır. Çünkü çocuk bir yetimdir ve adamın bu hareketini kendi başını şefkatle okşamak şeklinde yorumlar ve büyük mutluluk duyar.

Kötü niyetle de olsa bir yetimi sevindirmek böylesine büyük sevap kazandırıyorsa acaba isteyerek ve tüm şefkatini vererek yetimleri seven, dahası bir ömrü yetimleri bakmakla tamamlayan bir insan için nasıl bir ilahi ödül olur?

Çocukların “anneciğim”, “babacığım” sesleri cıvıl cıvıl iken annesi, babası veya her ikisi de olmayan bir çocuk neler hisseder bilir misiniz? Anneler günü olur, babalar günü olur; ya o günlerde? Bana sormayın sakın, ben bilemem, çünkü ben evlenip çoluk çocuğa karışıncaya kadar babam başımdaydı. Annem ise Allah uzun ömür versin, halen yaşıyor.

Ömrünü yetimlere adamış biri düşünün. Kimin Cennet’e gideceğini yalnız Allah bilir. Buna rağmen “Cennet’te olacağından emin olduğunuz birini söyler misiniz?” diye sorulsaydı, ben “Aşağıda yaşamını anlatacağım Kadriye Teyzedir.” derdim. Hem de hiç tereddütsüz.

Bir evin işlerini çekip çevirmek ve çocuklara gerekli olan anne şefkatini verebilmek için o evde olgun bir kadının olması gerekir. İşte bu evde anne olmazsa bu iki fonksiyonu evin en olgun hanımı yerine getirmek durumunda kalır. 3 erkek ve 3 kızdan oluşan 6 çocuklu bir ailenin en büyükleri olan Kariye de bu görevi üstlenmek zorunda kalmıştı. 15 yaşındaki Kadriye 5 tane yetim kardeşine hem abla, hem de anne şefkati göstermek durumunda kalırken, yaşamının bundan sonraki bölümünde hep buna benzer bir görevi üstleneceğini de asla bilemezdi.

Kadriye cahildi. O zamanlar köylerde okul bulunmazdı. Yakınlarında okul bulunan yerlerde de kız çocukların okula verilmesi kabul görmezdi. Kadriye de okul görmemişti. Ayrıca o zamanların yaşam tarzında bu yaştaki kızların kendisine teklif edilen evlenme taleplerini başkalarıyla görüşmesi de olası değildi. Kimseye akıl danışması mümkün değildi. 15 yaşındaki bir cahilin vereceği bir karara bağlıydı yaşamının bundan sonrası. Karar vermesi gereken de yine babası gibi dul kalmış ve 6 tane çok daha küçük çocukları olan bir adamın teklifiydi. Teklif tabi ki günümüzdeki evlenme teklifleri şeklinde değil, kaçırılma teklifleri şeklindeydi. Kadriye 5 yetim kardeşine olan ablalık ve annelik görevini bırakıp biri kız olan 6 çocuğa üvey annelik görevini seçmişti. Köyün tabiriyle “kocaya kaçmıştı”. Bir söylentiye göre de Kadriye’ye büyü yapmışlardı.

Kadir Tozlu

(devam edecek)