Yüzünde karmaşık bir gülümseme.. Sahi neden gülüyor? Kime? Elde etmek istediklerine mi?
Ellerimi büyütmek istiyorum o suratı her gördüğümde. Hemde sonsuzca büyütmek. Bir de
adımlarım kocaman olsun istiyorum. İlk adımda onu tutayım ve sonsuzluğa fırlatayım.

Olmuyor. Bildiğiniz insanım. İnsanım derken gücümü anımsıyorum tekrar. İstemem yeterli.
Onu iki parmağımın arasında ezebilirim. O ne ki sanki.Kendimi cüce cüce göreyim. Kendini
büyük gösteren, şişiren o. O balona bir iğne batırmam bile yeter!

Yarabbim bir tapınmadıkları kalldı.Utancımdan öldüm öldüm dirildim. Eğildiler ekselânsların
önünde, düğmelerini iliklediler şu sıcak günde. Bir de armağanlar sunmazlar mı? Bu kadar
olmaz dedim.

Tomaları alıp bütün biber gazlarını üstüne sıkmak istedim bu kuklanın. Ne sandınız gerçek
bir insan mı? İnsanlar dostlarının yüzüne sahte sahte gülmez. Gülerse adamakıllı bir şeye
adamakıllı güler. Yüzüne türkmükler saçarak gülmez. Sarı yüzü esmer yüzüme ters ters
bakmaz. rüşvet verir gibi selâm vermez.

Çok üzüldüm. Bu böyle sürmeyecek dedim. Diğer gözler de görecek onun gerçek yüzünü. O pantolonunun cebinde sakladığı. Onun cebinden bizim paralarımız dökülmeyecek yere.
Çünkü biz bir gülsek iyi güleriz. Hem de kahkahalarla. İşte şuraya yazıyorum.
Görürsünüz.


29. 6. 2013 / Nazik Gülünay