Ben ağlardım gün batımlarında, bir sen bilirdin, birde çınarın dalları.. yaprakları hüznüme koşardı , rüzgarlar feryadıma.. sen acı bir türkü olur dolardın yüreğime..
Ben seni böyle tanıdım.. Seni ilk gördüğüm gün saçlarının rengini hatırlamıyorum ama gözlerin akşam kızıllığını andırıyordu. Uykudan yeni uyanmış gibi mahmur bakan gözler, mahur bir bestenin tınıları gibiydi o anda yüreğimde..
Şiirler okurdum sana çınarın yapraklarına yazdığım, gözlerine tutunarak.. Oysa tıpkı dün gibi uzaksın bana şimdi..
O zaman varlığının sarhoşluğuyla ağlıyordum, şimdi yokluğunun acısıyla ağlıyorum gün batımlarında...
Her gün batımı acılı bir tütsü ,yanık bir türkü, içli bir şarkı şimdi.. Rüyalarımı kırbaçlayan deli , hoyrat bir rüzgar gibi..

Sen sevdiğimdin, yitip gitmesini istemediğim mevsimiydin, sen soğuk kış gecelerimin sıcak yüreğiydin.. Umudum, ekmeğim, aşım, suyumdun... kimseyle paylaşamadığım sevda yaramdın, sızısı alev alev yakan..
Sen gökyüzümdün, bir şiir, bir aşk romanıydın, avuçlarıma damlayan gözyaşlarımda okunan.. Gün olur yağmurlardan, fırtınalardan koruyan... gün olur gölgesine sığındığım çınardın, gün olur yüreğimi serinleten pınardın..
Ve gün olur ’ BENDE’ ’BENDİN’ ’SEN’, olmayı dilediğim zaman...

Ya şimdi neredesin?..
Hangi iklimde, kimin mevsimisin?..
Gözlerin hala akşam kızıllığına mı çalmakta?..
Hala okyanuslar kadar derin mi tebessümlerin?..
Beni unuttun mu yoksa ?..
Çınarın dallarında, rüzgarın bize çaldığı, aşkımızın şarkısını unuttun mu?..
Rengini anımsamadığım ipeksi saçlarını okşarken, çınarın yapraklarına serpilmiş, dizimde uyuduğunu unuttun mu?..
Aşkımızı saran çınarın gölgesini unuttun mu yoksa?..
Çınarın dallarına tutunarak sana şiirler okuduğum, gün batımlarını bizi dinlemeye gelen kuşları unuttun mu?..

Seni bilmem ama ben hala aynı yerdeyim.. Aynı çınarın altında, aynı pınarın yanında.. Aynı çınarın gölgesinde, yine kıpkızıl akşam manzaralarını andırmakta yüreğim. Gün batımı aynı kuşlar geliyor ama bu sefer sessizliğimi dinlemeye, sonra hüzünlü hüzünlü cıvıldaşıp gidiyorlar.. Ta uzaklardan üveyiklerin, çalı bülbüllerinin akşam melodileri duyuluyor, git artık der gibi bana.. öl artık der gibi bana…

“Üstüme gelmeyin geceler, kefen giymeye bahane arıyor bedenim”

gecelerin çınarı
Ömer Sabri Kurşun

kursunsabriomer.blogspot.com.tr/2006/05/ustume-gelmeyin-geceler.html