Birkaç hafta evvel vejeteryen olmaya karar verdim. Et sevmediğimden mi? Elbet hayır. Gittikçe artan özellikle doğa ve hayvan sevgimden dolayı. Daha evvelinde ise balık yemezdim. Yiyenlere de cani gözüyle bakardım, bakarım! Bu kadar savunmasız bir şey yenir mi ki hiç?

Et yemekten vazgeçtim. Çünkü oburizmim şefkatime yenilldi. Eti kıstım ve hatta vazgeçtim. Fakat kısıtlanması mümkün olmayan şeyler vardır. Kısıtlanabildi mi orjinalliği şüphelidir. Merhamet gibi, şefkat gibi. Hiç kısıtlanabilir mi ki şefkat? Bu nasıl çelişkidir!

Evet, kısıtlanamayan şeylerin başında merhamet, şefkat gelir. Hele ki bu anne şefkati oldu mu lügatim izahtan pes eder. Hiç bir kudret bunu engelleyemez. Doğanın ve mitos tanrılarının özelliklerini en çok dişiler taşır. Bu yüzden dişilik kutsaldır. Ve fakat bir çok dinin bu olguya rağmen erkeği dişiden üstün tutuşu ne kadar ironidir, orası sizin takdirinze.

Evet, dişilik rahim itibariyle kutsaldır. Feminist olduğumu düşüneniniz olabalir. Değilim! Ve hatta anti-feministim. Fakat, bu şüphe götürmez ki şefkat en çok dişildir.

Göğün suları toprağın rahmini sulamadıkça rahmi ölüdür diyenlere sesleniyorum. Hangi Afrika annesi sususluktan yitirdiği çocuğunu toprak anaya değil de gök babaya emanet etti?

İtiraf ediyorum. Kıskanırım rahminden dolayı dişileri. Kaçınız sever, kaçınız söver bilemem. Umrumda olmadığından da eminim. Bu kutsal değeri bir ömür taşımanın zorluğunu bilemem. Fakat yüzyıllar evvelinden bir ses işitirim; "Cennet anaların ayakları altındadır." (Hz. Muhammed)

Bilirim, Filistin annelerinin evlatlarından evvel yediği tek şey kurşundur!

[Mehmet Ali Evliyaoğlu / 23.05.2013]