Sen bende uzak kaldın. Asla yanıma yakınlaşamayan, yakınımdaki seni tanımadığımsın. Sen benim uzaklarım da kalan sevgilisin.

Uzaklardan gelip, yüreğime akan sevgili.. Hep var olan ama asla var olamayan.

Seni yok sayarak yaşamıma kattım. Sana düşler yakmadım geceler boyu. Şarkılar tutmadım fal olsun diye. Eksiktin ve eksik girdin yaşamıma.

Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Öfkelerim var sana, içime sığdıramadığım. Sana söylemekten çekindiğim. Çekinmelerim korku değil, anlamsız geliyor içimde biriktirdiğim sitemlerim.

Sen istemedikten sonra.. Sen özlemedikten sonra.. Niye ki sitemim...
Rüyalarımda "SENİ" görmedikten sonra başımı yastığa koysam ne olur?
"BENİM" olmayacağını bildikten sonra hayallerimi "SANA" kursam ne olur?
Sevgimin şahidi "ALLAH" olduktan sonra papatya falları sevmiyor dese ne olur?
Sensizlik cehennem olduktan sonra gece “KIYAMET” kopsa ne olur?
Kalbimde "SENİN" adın olduktan sonra dilimde hece olsan ne olur?
"BENİM" ruhum "SANA" ait olduktan sonra bedenim mezarda olsa ne olur?
Beni özlemedikten sonra “YÜZÜNÜ” görsem ne olur?
Dokunsam ne olur artık başkasına adadığın dudaklarına..

Sorma sen en iyisi; beceremezsin!
Özlemek çok ayrı bir duygu.. Oturup sabahlara kadar anlat desen de
... Anlatamam!.. içinden gelmeli, yüreğinde olmalıyım..

Halbuki resimlerin!.. Ne kadar da yakınımda gibi bakıyor gözlerime. Okyanusa dalar gibi, gökyüzünü kucaklar gibi. Uçurtmasının ucuna, bakışlarını bırakan çocuk gibi.

Benim uçurtmam yok sevgili. Benim aşklarım var. İçime çektiğim. Ta derinlerime gizlediğim, yaşadığım aşklarım var.

Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin. Oysa aşk yürek ister. Yürek kırmızıdır. Asi ve fütursuz.. Sen aşkın kanatlarını alamadın yüreğine. Çırpıntıları korkuttu çünkü seni. Sen sakin denizleri seversin. Okyanus korkutuyor seni sevgili.

Oysa "seni çok seviyorum" demiştin. Sevmek bu mu sevgili? Sevmek aramamak mı? Sevmek özlememek mi?

Hayır; Sevmek özlemektir. Sevmek akıldan çıkaramamaktır. Sevmek, deli rüzgarda koşmaktır. Sevmek Okyanusta yüzmektir. Sevmek, gözden göze akmaktır. Sevmek bir yürek çarpıntısı dır.

Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Ben seni yok saydım. Çünkü yoksun zaten. Bir yerlerde soluk alman, bana yetmez sevgili. Bende soluk alamadın ki sen. Soluğunu soluğuma ekleyemedin ki...

Sen aşka koşamadın sevgili. Bırakamadın kendini rüzgara.

Rüzgâr seni korkutur. Sen sakin havaları seversin. Sen, filizlenen tohumu besleyemedin ki...

Ben seni yok saydım.

Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Yüreğin yüreğime gecikti. Kanın kanım gibi akmıyor. Ben çoğalmalıydım sende. Oysa sen, benden uzakları seçtin. Uzakları yakın kılmayı beceremedin ki sevgili.

Ben seni yok saydım.

Sen aşkın acemisisin. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Benim uçurtmam yok sevgili. Benim aşklarım var. İçime çektiğim. Ta derinlerime gizlediğim, yaşadığım aşklarım var.

Bir de; bir de yaşayamadığım aşklarım var. Sen gibi.. Sen gibi sevgili…

yok sayan çınar
Ömer Sabri Kurşun

kursunsabriomer.blogspot.com/2008/04/ben-seni-yok-saydm.html