Karagöz ile Hacivat arasında geçen bir konuşmayı hatırlıyorum, çocukluğumun hayal dünyasından;

"heeeey hak, bir dost bulsam,
o söylese ben dinlesem,
ben söylesem o dinlese"

Çocukken katılarak güldüğümüz bu sözün esasında;

"Halimden anlayan, hem de halinden anlayabildiğim, yani hayatı paylaşabileceğim
birisi olsa hayatımda,"

manasındaki, özlemleri ifade ettiğini farkettik, ilerleyen zamanlarda.

Böyle birisi varsa hayatında, hayatın her anı, yemekte, uykuda, sohbette, her yerde
geçip gitmesin diyebileceğin kadar harika olacaktır. Hem de öyle ki, hiç yaşanmamış bayram günleri tadında.

Ancak, henüz hayatına girmemiş olmakla birlikte, böyle birisi varsa aklında. Sözün fazlası teferruattır.
Hadi, koş, söyle ona.
"O, sensin" deyiver.
Hadi durma, kim bilir, belki de, söyleyecek lafı vardır onun da.

Ola ki böyle birisi yoksa hayatında ve dahi aklında. Yanısıra yer almıyorsan birisinin de aklında.
Ya yeterince aramamışsındır onu veya sen işe yaramaz birisin.
Ya da kendini beğenmiş serserinin tekisin

Öyleyse, dön de bir bak kendine.
Boşunadır yediğin ekmek.
İçtiğin su.
Soluduğun hava.
Çünkü, anlaşılan şudur ki.
Sendedir onarılamayan arıza
Yani, sensin mutlaka
Yaramayan bir halta