Akşam üstü, yorgun argın elinde nevalesiyle evine dönen babadır, barış…Kocasını sevinçle karşılayıp, kucaklayan kadındır, barış… Annesinin memesini emerken, dünyada olup bitenlerin farkında olmaksızın, zalimlerle henüz tanışmamış bebeklerin,dudaklarındaki agucuk, yanaklarındaki gülücüktür, barış…Erken bahara kanmamış, beyaz çiçeklerini taç gibi donatmış badem ağaçlarıdır, barış…Ufuk çizgisinde; su içercesine denize değdi değecek kadar yakın, özgürce kanat çırpan martılardır,barış…

Peki öyleyse şimdi nerede barış?

Şimdi barış,Ortadoğu’da Adem ile Havva ‘nın, sözüm ona kardeş çocukları, birbirini öldürürken, adını demokrasi ile değiştirmiştir! Şimdi Barış, Lübnan’ da binlerce sivili, kadınları çocukları öldüren; F 16 ‘ nın füzesi, İsrail tanklarının namlusundaki mermidir! Şimdi barış, karnındaki bebeğiyle kurşunlanan Filistinli kadının yardımına koşan 8 yaşındaki Fatima’nın feryadıdır.Şimdi barış, vatani görevini yaparken kahpece şehit edilen Mehmetçik ‘in ardından; içime akan göz yaşlarının, adıdır.