E eee... Kestim beğendiğim lafları, Uyan yere yapıştırdım. Valla pekte yakıştı...

Orada güzel bir klip var, şimdi düşünüp taşınıp nereden bulayım aynalı kelimeleri, aaa bak burada hazır var, pekte uydu... Nasılsa kimse kimseyi tanımaz, rastlama ihtimali de pek yok gibi... Yapıştır gitsin...

Bu durumla ilgili olarak hafızama yer etmiş bir anı canlandı. İçerlemiştim...Ha, bir de kibarca hatırlatınca bozulup zeytinyağını kıskandırıyor bu manganın erleri....!

Sözcük ve cümlelerimizle yaptığımız şey, bize ait tarz, doku, koku, bilinç, hatıra, bilinçaltı, etkileşim, öngörü ve renkler taşıyan saydam tablolardır... Ama karşıdan bakıp resim eleştirir gibi eleştirmeye, olduğu yerden kesip kendi resim defterine yapıştırmaya, sonra sınıfta bunu ben yaptım diye şişinmeye gelmez... " HADİ ORADAN " demezler mi adama...Adamsa tabii..?

Kişinin kendi her şeyine, her ne ise, sahip çıkması kadar doğal bir hak yoktur...Bu hakkı sonuna kadar savunma hakkını kullanma hakkı kadar da elbette.

Ama biliniz ki; Yazılanların kime ait olduğu onları okuyanlar tarafından fark ediliyor... Nezaketen susanlar da... için için kocaman bir "YUH " çekiyor, koca koca insanlara yakıştırmayarak... O kendine yakıştıran yaptığını marifet sayıp pişmiş pişelek sayfalarda dolaşıp, elinde hırsızlama kaşık gözüne kestirdiği pilava dalya sapa saldırsa da...
Bir yazının, bir sözün kime ait olduğunu bildirmek hem emek verenin emeğine, hem bir takdir ediş, hem de kendisine saygıdır kişinin... O kadar alışmışız ki hazırlara konmaya... Bu yüzdendir ki kendimiz olamıyoruz... ÇÜNKÜ ONDA YOKTUR Kİ SİZDE OLANLAR...

SELDA İYİEKMEKÇİ...