Ne bir Astrild’im ne bir Afrodit’im ne de bir Zeus’um var bu hayatta, kendi halinde bir garibim tutturduğum şarkıda. Yapayalnızım belki de, kimsem yok yağmurlarımda, hüzünlü bulutlar mı yoldaşım, yoksa yalanlarıyla gülümseyen dostlarım mı?

Ha gayret diye kandırıyorum kendimi her güneş doğduğunda, ‘ha gayret bak bir gün daha başlıyor, bitecek az sonra dün gibi, yarın gibi kalmayacak kar bana, ha gayret yapman gereken şeyler var, sorumlulukların var, at köşeye efkarını sevmemek de neymiş hayatı, güleceksin yine bugün insanlara, yalandan da olsa, eğme başını dimdik tut, tut ki görmesinler en aciz halini’ bıkmışım da benden, saklıyorum kendimden.

Aşklarıma bakıyorum bir deniz kıyısında, martılarla konuşuyorum, ne çok vermişim ne az almışım hayatta, ne kalmış benden bu yana, melankolikliğim baş gösteriyor dalgaların yüzüme çarpmasıyla… ‘Ey AŞK’ diyorum martıların duyamayacağı bir ses tonuyla, bencilsin sen bile…
Allah’ım bugün çok yalnızım bu dünyada! İsyandayım belki de sana…
Mutsuzluk neyse onu yaşıyorum her dakikamda, haberin ola.
Bugün taşınıyorum düşler dünyasına, yeni bir yaşam kuruyorum cebimde saklayabileceğim.
Sevmeyin beni, anlamayın da aynadaki ben bile yabancıyken bana, siz nasıl anlarsınız ve nasıl yorum yaparsınız hayatım hakkında… Oysa bilmediğiniz neler var acılarımda…

Dedim ya ne bir Astrild’im ne bir Afrodit’im kendi halimde bir garibim.
Sevmeyin beni sevgilerin yalan olduğunu düşünmektense, sevilmediğim doğrusu çarpsın yüzüme… Bu daha da mutlu eder beni yalanlarla donanmış bir sevdadansa…

Bırakın yalnız kalayım… Merakınız neden, orada burada konuşup ‘vah vah’ mı diyeceksiniz, deyin umurumda değilsiniz, yaşadıklarım yeter bana, yaşamaksa bu, yaşamdan da vazgeçtim anlıyor musunuz?
Yaşamdan da…
Ne acılar var şu hayatta? Ne acılar yaşıyor insanlar değil mi?
Peki, her nefes alışımda, biraz daha eriyorum, mutlu olun o halde ama ne olur bırakın beni halimde…
Yeniden sevmek, yeniden umut etmek, yeniden gülmek… Bıktım bu yenilerden…
Hepsi bir öncekine benzemiyor mu zaten?
Yeniler eskilerin aynası olmuyor mu hayat denen saçmalıkta…
Öleceğim gün, ah o gün hatırlayın beni yalanlarınızla… Benden alıp bana kattıklarınızla, öyle acısın ki her hücreniz, tutunamayın hayatın hiçbir dalına…

Ah Allah’ım çok yalnızım bugün bu dünyada!