Genç bir kardeş öldü. Öldürüldüğünü bildiğim halde, öldürüldü demeye varmıyor ağzım...Genç bir kardeş öldü. Güzel şeyler bıraktı bize. İnsanım diyen herkesin birazda kendi kendini sorgulaması için .
Genç bir kardeş öldü. Yazılmamış , yarım kalmış şiirlerin acımsı tadını bıraktı bize. Yapabileceği nice güzel şeyin, yazabileceği nice güzel şiirin , yaşayabileceği nice güzel aşkın duygularını emanet bıraktı bize. Bütün güzel ve anlamlı şeyler gibi ölümsüz olan ...
Yirmi dört’ünden yirmi beş’ine yeni yaslamıştı gençliğini. Daha bitirmeden yirmi beş yaşını, doğum yaşı durdu, ölüm yaşı başladı.
Alçak gönüllü, huzursuz sessizliğini, meraklı gözlerini , uysallığını, sadakatini, halkı için doldurduğu sayfaları, kalender giysilerini, afişlemelerden döndüğü alaca vakitleri, anıları alarak bırakıp ayrıldı aramızdan...
Bu genç kardeş,kaldığı öğrenci yurdu’nun önünde polis tarafından arkadaşlarıyla beraber hunharca dövülen ve bu yüzden daha sonra beyin kanamasından ölen genç şair Arkadaş Zekai Özger’di. Onu hiç unutmadık, unutmayacağız. İşte Sadık Gürbüz tarafından bestelenen ’Pencere’ adlı şiiri:

Pencereyi kapama
Gök dolabilir içeri
Sen neyi görebilirsin
Islak bir bulutun ağışını mı

Pencereyi kapama
Kuş dolabilir içeri
Sen neyi taşıyabilirsin
Kırık bir dalın yükünü mü

Pencereyi aç
Soluğun çıksın dışarı
Sen büyütmedin mi ciğerinde onu
Kokusu hayatı yıkasın diye

Pencereyi aç
Sesin sarsın dünyayı
Duyulur elbet ta ötelerden
Yürek kendini tanır.