Baharın habercisiydi papatya çiçeği, mevsimin ilk müjdesini bırakır bahara. Sonrasında bir beyaz papatya düşer yalnızlığın eline. Sarı-beyaz inciler dizilidir yeşil gerdanlığın üstüne. Ve cemreler düşer her bir zerreye.

Mevsime düşen cemreler gizli bir dokunuşla hayatlandırır hayat sahiplerini. Kim bilir daha kaç yalnız aşkı beslemiştir bu bahar! Bir yeşil seccade serilir yeryüzüne. Toprağa düşen cemrenin secdesinde Hay sesi ayakta. Kün emrini almaya hazırdır mevsim.

Bir cemre de yüreklere düşer. Yüreklere düştü mü cemre, binbir esmanın coştuğu bayrama dönüşür bahar. Bu bayram coşturur en özgür ruhları, bu bayram seyrettirir en kutsal tabloyu, bu bayram sevdirir en pak yürekleri.

Kuddüs ismi değer bahara, bahar değildir sadece temizlenen aşklar da Kuddüs isminden nasibini alır. En kutsal hâliyle.

Bahar kelimelerini toplar. Ilık rüzgar kalplerin en kuytusuna savurur aşkı. Kelimeler tek bir ismi, adı aşk kokan baharı yazar. Aşkın kokusudur yayılan. Bu kokuyu bir defa almaya görün; ışığın etrafında pervane olur, dönersiniz zamansızca. Baş döndürücü bu kokuyu içinize çektikçe tazelenir, tazelendikçe yeniden doğarsınız. Size de yeni, yeniden Kün emri üflenmiştir. Aşkın kaynağından üflenen Kün emri, hiç kesilmeden sonsuzluk okyanusuna karışana dek devamlı akar. Yalnızlık rafa kaldırılır; çünkü sağınızda aşk solunuzda aşk vardır.

Topraktan Pıtır pıtır patlayan mısır misali, hızla patlayıp kendi kabını aşan çiçek demetleri süratle dağılır her yana. Şimdi çiçek demetleri dallara asılı, sonrasın da sonsuz şükrün kucağında meyveler. Yeşil gerdanlığın içinden çıkan sarı-beyaz papatyalar, uyum içinde yer açarlar birbirlerine.

Bu aşkın tablosudur. Tabiatta papatyalar Birbirlerine, ne yeşil bu tabloda sadece ben olmalıyım der, ne de, sarı-beyaz tonlar. Renklerin dostluğu kadim dostlukları anlatır, geçici ve rastgele değildir. Büyük bir törenle bırakır yeni renkler mevsime kendini. Birbirleriyle ittifak içinde olan çiçekler, tüm kainatı içine alır büyülü kokusuyla. Bu mevsimde büyülü aşka davet vardır, reddedilmesi mümkün olmayan bu büyüyle yeşerir her bir ümitle yeni doğmuş çocuk gibi tıpkı bazen ağlarsın gizli gizli içli içli bir köşede haniya derlerya papatlarda kandırdı beni işte öyle ben yinede inanmam papatya fallarına nezaman elime alsam bir umutsuzluk hüzün çöker omuzlarıma her dokunuşta yapraklar aldatır beni tıpkı peşin den koştugun kadın gibi yoksa odamı yalancı bir bahar papatyası uzaklardan uzaklara sevgilerimle..................

Rıhtım_34