Ukalalığı oldum olası sevmem.İnsanın kendinde olan bilgiyi göstermek için kullanması ve başkalarına öğretmesi elbette doğal. Ben bununla övünmeyi doğru bulmuyorum. Geçenlerde televizyonda bir açık oturumda ünlü bir Tarih Profesörünü izledim. Evet,zeki adam. Bilgisi ise takdir edilesi. Fakat bu adamla tanışmak,aynı hayatı paylaşmak ister misin diye sorarsanız; asla Onun gibi birisinin çevremde olmasını istemem. Adamın duruşunu bir görseniz... Sanki Yunan Mitolojisinden fırlamış bir Tanrı.Zeus bile Onun kadar kibirli olamaz. Ben bu adama acıdım desem şaşırırlar. Ama acıdım.Egosunun esiri olmuş.Samimiyetten eser yok. Bu da Onu itici kılıyor.

Fakat bundan daha kötüsü; bir şey bilmeyip de ukalalık taslayanlar.Bakın geçen gün ne oldu:
Arkadaşlarla oturuyorduk. Ortamda cahil ama kendisini Platon zanneden bir kadın da vardı.Böylelerini bilirsiniz. Burun devamlı yukarıya bakar. Dudaklar alaycı bir şekilde kıvrık,gözlerde teklifsiz bir merak,aşağılık kompleksinin dışa vurumu hemen saldırmaya hazır bir duruş...
’ Aaaa şarjım bitmiş.’ dedim.
Bahsettiğim Bayan Platon:
’ Bak güzelim,bilmiyorsan öğren; şarj değil şarz.’ dedi.
Ben terbiyesizliğin ve cehaletin bu kadarına şaşkın bir vaziyette yüzüne baktım. O diğerlerine bakıp hindi gibi şişti ve göğüslerini ileri çıkartarak bacak bacak üstüne attı:
’Şarj değil ŞARZ.’ dedi sanki bir kez söylemesiyle anlayamayacakmışım gibi.
Kan beynime çıktı.Kendime de kızdım açıkçası böyle bir kadının beni sinirlendirmesine izin verdiğim için.Ama makine değiliz,elbette duygularımız bazen aklımızla farklı seyrediyor.Kendime hakim olarak:
’ Ben doğrusunun şarj olduğunu biliyorum.’ dedim.
’ Hayır canım şarz.’ dedi bastıra bastıra.
Kadına bakar mısınız; üstelik ben bu işin eğitimini almışım. Bunu sen de biliyorsun ve kalkıp bana ukalalık ediyorsun.Ben de şimdi Ona:
’ Ben bu işin eğitimini aldım,sen kimsin mi? ’ diyeyim.
Ama kadının suratını bir görseniz,öyle gıcık ki, o sözü söyleyip Onu bozmak için yanar kavrulursunuz. Ego hep bir yolunu bulup çıkmak için hazırdır.
’ Bakın şimdi ben de şaşırdım.Yıllardır böyle zannediyordum,bence bir bakalım sözlüğe.’ dedim.İşin garip yanı;diğerleri de şarj mı,şarz mı tartışması yapıp şarzdan yana kaydılar.Atak birisi çıkıp bilgisayara baktı ve:
’ Aaaa doğrusu şarjmış.’ dedi.
Kadın utanacak mı,özür dileyecek mi sandınız?Hiç de öyle bir niyeti yoktu.
’ Saçmalamışlar. Hiç şarj olur mu? Kulağa bile güzel gelmiyor.’ dedi.Ben de güldüm. En azından bu vesile ile bir kelimenin doğrusunu öğrendiler diye düşündüm.Fakat işin garip yanı hala ’ şarz ’ olarak telaffuz ediyorlar.Yapacak bir şey yok. Bazı insanlar aydınlanmamak için çabalıyorlar sanki. Kedime bile bir şey öğretmek çok daha kolay ne yazık ki...