0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
527
Okunma
Uzundu gece,çok çok uzun...
Ay üzerine sinen gece kuşlarının koksunu körfezin tatlı rüzgarına bıraktı. Karanlık siyah bir tül gibi,kayısı ağaçlarının arasından süzüldü. Etrafta ne bir ses ne de bir nefes duyuluyordu. İyi olan herşey karanlıktan saklanmış,ışığın gelmesini bekliyordu. Ortalıkta kasırga gibi güçlü kötülük kol geziyordu. İnsanlık korkudan sinmiş bir köşede ağlıyordu...
Tam o sırada yıkılmaya yüz tutmuş yüzyıllık surların altından mavi büyük bir ışık yükseldi.
Usta Argon kuvvetli mavi ışığı arkasına alarak son iyi insanlara haykırdı; Kapatın kapaklarınızı...
..............
Esra TÜRKER - USTA’NIN DÖNÜŞÜ - İkibinonüç
